Kijken jullie elke dag als een gek naar hoeveel likes je foto op Facebook heeft gehaald? Of maakt je dat totaal niks uit? En kijk je bij je blog vaak naar de statistieken of schrijf je gewoon voor jezelf? Als ik mezelf die vraag stel, dan zit ik ergens in het midden denk ik. Want ik vind het altijd wel leuk om leuke reacties te krijgen, maar ik lig er zeker niet wakker van.
Op zich ben ik wel een fan van social media. Dingen delen, toch nog een beetje contact houden met mensen die verder weg wonen maar die je niet helemaal uit het oog wil verliezen, het heeft toch iets. Maar soms neemt het ook heel wat charme weg. Want als ik nu afspreek met vriendinnen, dan stranden heel wat verhalen op: ‘ah ja, dat had ik al gezien op Facebook’. Nieuwtjes uitwisselen is er veel minder bij. Al kan je soms natuurlijk ook wel een conversatie starten door een foto die je online hebt zien passeren.
Zo schrok ik een tijdje geleden toen ik een berichtje kreeg van een ex-collega die me veel sterkte wenste, omdat ze op mijn blog had gelezen dat ik het moeilijk had. Uiteraard heel lief, maar heel onverwacht. Een mens weet nooit wie meeleest. En natuurlijk heb ik graag veel lezers, maar als ik te vaak mijn statistieken begin te checken, dan fluit ik mezelf wel even terug met de boodschap dat ik deze blog schrijf voor mezelf op de eerste plaats en voor de lezers op de tweede plaats (tegen alle blogregels in, ik weet het).
En soms word ik wel eens jaloers, als ik foto’s van anderen op Instagram zie die 80 keer geliket zijn, en de mijne maar 3. Maar ik kan het gelukkig al snel weer loslaten. Niet zoals iemand uit mijn omgeving die overlaatst echt in zak en as zat omdat haar nieuwe profielfoto amper was geliket en die van een vriendin wel veel meer. Alsof er iets mis zou zijn met je omdat niet iedereen die het ziet op het duimpje heeft geklikt. Je foto of artikel niet leuk vinden is niet hetzelfde dan jou niet leuk vinden, laten we dat vooral niet vergeten.
levelieze.com 
Ik heb soms het gevoel dat het bloggen me die zaken heeft doen relativeren. Vroeger kon ik me die zaken ook wel aantrekken, maar nu schrijf ik vooral voor mezelf. Of toch in de eerste plaats. Facebook laat ik steeds meer links liggen, misschien wel omdat wat ik schrijf daar minder belangrijk is dan wie ik ben (op een profiel dan nog). Maar ik begrijp wel dat er mensen zijn die het er moeilijk mee hebben constant vergeleken te kunnen worden op basis van het aantal likes dat ze verzamelen.
LikeGeliked door 1 persoon
Sinds het er niet meer duidelijk zichtbaar staat heb ik geen idee hoeveel likes ik heb
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ben er totaal niet mee bezig hoewel het uiteraard wel eens voorbij komt, dat andere veel likes hebben op social media. Ik doe gewoon lekker mijn eigen ding, en kijk ook eigenlijk nooit op FB hoeveel likes ik heb. :-) Ik wil mezelf niet meer vergelijken en ben lekker bezig met mijn eigen ding.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ontdek dus nu pas dat ik ook op Bloglovin mijn statistieken kan volgen. Zo erg zal ik er dus wel niet mee bezig zijn ;-)
LikeLike
Uiteraard is het waardevol als mensen hetgeen je schrijft ook lezen, liken en beantwoorden. Ik ben een maand of 5 geleden van Facebook gegaan en heb er nog geen spijt van gehad. Neppe wereld waarin mensen de schijn ophouden. Ik hou gedurende de dag de reacties in de gaten maar let nooit op likes.
LikeLike
Ik merk dat ik Facebook veel minder gebruik dan vroeger. Ik kijk er nog wel vaak op, maar wat ik er zelf op zet is veel meer voor mijn werk en de vereniging waar ik in zit. En af en toe iets persoonlijk. Het is dus zeker niet meer wat het vroeger geweest is.
LikeLike