Vroeger was het beter

Puberen, dat hebben we allemaal meegemaakt. Bij de ene al wat langer geleden dan bij de andere. Ook bij mij liggen mijn puberjaren al een tijdje achter me. En ik vond ze niet altijd zo gemakkelijk. Er werd thuis wel eens met deuren geslagen en er waren ook geregeld tranen door liefdesverdriet, ruzie met een vriendin of andere dingen die nu heel pietluttig lijken. Ik wilde zo graag snel groot zijn en aan het ‘echte’ leven beginnen, maar dan kom je af en toe wel eens jezelf tegen.

Als ik er nu op terugkijk was dat een redelijk zorgeloze tijd. Ik ging meestal graag naar school, ik had vriendinnen, ik ging uit (ook al ging daar soms discussie thuis aan vooraf) en af en toe was er een kalverliefde. De manier van contact hebben met mensen was wel heel anders dan nu. Ik had pas een gsm in mijn laatste middelbaar en bijpraten gebeurde dus eerst via de vaste lijn en daarna via Messenger en konsoorten. Vriendjes zagen we na schooltijd, want ik zat op een meisjesschool. En ook al kenden we op die manier ook wel eens onze portie drama, we groeiden heel erg beschermd op.

Dat lijkt nu heel anders. Vriendjes lijken nu op school geen kalverliefde meer, maar moeten echte relaties zijn. Aangezien de scholen nu gemengd zijn is het drama dat wij vroeger enkel buiten de schoolpoort kenden nu ook binnen de schoolmuren en de moderne communicatiemiddelen zorgen dat je altijd door alles achtervolgd kan worden, van leuke dingen tot pesterijen. En als ik daar dingen over hoor, dan ben ik precies toch blij dat ik zo beschermd ben opgegroeid.

Overlaatst hoorde ik op de manege bijvoorbeeld een aantal tienermeisjes praten over hun vriendjes en dat ze hadden staan ruzie maken op de speelplaats. Over haar kledij dan nog, want blijkbaar moet je er als zestienjarige over nadenken wat je draagt en dat dat wel de goedkeuring krijgt van je lief zodat hij niet jaloers moet worden. En dat uitgaan zonder je vriend ‘not done’ is. Geef mij dan maar die kalverliefde van vroeger waarin je heel blij was als je vriendje je stond op te wachten aan de poort om je nog eventjes te zien en dat je het wel fijn vond om samen naar een fuif te gaan, maar dat je daar minstens evenveel tijd met je vriendinnen doorbracht. En natuurlijk heb ik ook wel eens nagedacht over mijn kleren, vooral in de hoop dat hij ze dan mooi zou vinden, maar nooit of hij ze wel goed zou keuren ten opzichte van de buitenwereld.

Met het risico om nu heel oud te klinken, misschien waren vroeger toch een aantal dingen beter. Al weten de tieners van tegenwoordig natuurlijk niet beter. En uiteindelijk doen ze hetzelfde als ik vroeger, ze willen snel groot zijn…