Lieze checkt in #61

Luie zondag, alweer. Eerlijk gezegd kroop de dag voorbij. Ik las wat, ik deed nog wat huishouden, keek wat series, maar eigenlijk verveelde ik me vooral. Een beetje de zondag blues dus. Ik besloot dan maar om het ’s avonds gezellig te maken voor mezelf met wat kaarsjes en een glaasje wijn, dat kan de pijn toch een beetje verzachten.

Maandag kon ik eindelijk een aantal dingen van mijn to do lijstje schrappen die ik al even meesleep. Ik sleurde die dossiers al meerdere keren van het ene kantoor naar het andere en terug en elke keer kwam er iets tussen. Tot nu! Toch wel blij om die nu gewoon te kunnen klasseren.

Dinsdag was ik jarig. En toen ik na een file van bijna 2,5 uur op kantoor aankwam, werd er door de collega’s voor mij gezongen. Dat gebeurt normaal niet, maar ze moeten geweten hebben dat ik het kon gebruiken. Ik lijd dit jaar behoorlijk aan verjaardagsblues, weer een jaartje ouder maar geen jaar verder in mijn leven. Ik heb het er nogal moeilijk mee.

Net als vorige week, was het woensdag weer tijd voor onze Roadshow op het werk. En opnieuw was het een fijne avond, met veel inspirerende verhalen en mensen met grote dromen. Het is ook altijd leuk om te zien hoe we op zo’n moment met ons topteam iets moois neerzetten.

Binnenkort organiseren we een activiteit in samenwerking met de hogeschool. Donderdag had ik alvast een vergadering met een paar studenten om een aantal afspraken te maken. De eerste communicatie via mail ging niet altijd zo vlotjes, dus ik vreesde een beetje voor hoe het zou lopen, maar ik werd aangenaam verrast door hun drive. Komt dus allemaal wel goed.

Het was een behoorlijk drukke week op het werk, dus vrijdagavond  mocht gerust rustig zijn. Ik keek naar de film ‘The Age of Adaline’ die ik eerder had opgenomen. Ik ben meer een seriemens dan een filmmens maar deze vond ik wel echt de moeite.

Zaterdag tenslotte ging ik toch mijn verjaardag nog wat vieren en ging ik nog eens op stap met een vriendin. Leuk om nog eens buiten te komen en te gaan dansen. Het was een toffe avond. Al is er dan toch ook altijd dat lichtpuntje op het einde van de avond als je thuiskomt en die oh zo mooie, maar oh zo pijnlijke hoge hakken kan uitdoen.