Lieze checkt in #87

Vorige zondag was het nog helemaal lente (of zelfs zomer) in plaats van het grijze weer dat ik nu buiten zie. Ik zat een tijdje buiten maar maakte ook nog het laatste stukje af van mijn grote schoonmaak.  Klinkt stom, maar het voelt toch altijd goed vind ik om overtollige rommel uit je huis te smijten en met een opgeruimd huis verder te kunnen.

Omdat ook maandag nog de zon van de partij was en ik vooral veel gezeten had  overdag, besloot ik om nog een avondwandelingetje te gaan doen. Ik doe dat veel te weinig, maar als ik het doe, dan geniet ik er best wel van.

Zo kon ik er dinsdag op het werk weer invliegen, want ik had een opleiding. Nu zijn niet alle opleidingen niet even interessant maar aan deze had ik wel echt iets (het was leren werken met een bepaald programma). Ik wil er in ieder geval graag mee aan de slag gaan. Nu alleen de tijd er nog voor vinden.

Woensdag kwam het verlossend telefoontje van de archeoloog. De nota die nodig was voor de verkaveling van de bouwgrond is goedgekeurd, dus we kunnen verder met het papierwerk. Aangezien dit allemaal al een pak langer heeft geduurd dan ik had gedacht, hoop ik dat er nu terug schot in de zaak komt.

Grote events van het werk, ik vind dat eigenlijk altijd wel leuk, ook al brengt dat extra drukte mee. Is misschien nog een erfenis van toen ik zelf in de evenementensector werkte. Ik hou vooral van het gevoel van samenhorigheid, iedereen die samenkomt om samen iets te realiseren. Donderdag was het online startersdag en kon ik met een voldaan gevoel naar huis gaan.

Al was ik dan vrijdag wel blij dat de week gedaan was, want zo met opleiding en een event ertussen, was het een eerder drukke werkweek. Omdat ik ook nog moest zorgen dat mijn zomerbanden op de auto lagen voor eind april, stopte ik maar op tijd op het werk om mijn auto nieuwe schoenen aan te doen, waarvoor de man van de garage heel fijn een mooi prijsje maakte.

En op een drukke werkweek, mag al eens een rustige zaterdag volgen. Boodschappen doen, poetsen, paardrijden en ’s avonds met Netflix in de zetel kruipen. Zo keek ik gisteren naar Suite Francaise, waarbij ik pas op het einde besefte dat ik het boek heb gelezen waarop die gebaseerd is. En ik was van geen van beiden echt fan. Gelukkig nog meer dan series genoeg om te kijken.