De laatste weken is er één gevoel dat overheerst. Een gevoel van gelatenheid. De dingen zijn zoals ze zijn en het is nu zo. Ik ben 35, zonder partner, zonder kinderen en blijkbaar is het niet voor mij weg gelegd om dat wel te hebben. Ik ben het geloof kwijt dat die dingen nog komen. Dat klinkt nu misschien heel melodramatisch, maar ik krijg het gevoel niet van me afgeschud.
Het lijkt alsof mijn 35e verjaardag een psychologische grens was voor mezelf. En u die grens gepasseerd is, voelt het voor mij aan alsof mijn leven zoals het nu is ook zo gaat blijven. Ook al ben ik er niet gelukkig mee. Ik heb me er bij neergelegd. En dat neerleggen is niet in de zin van ik aanvaard op een positieve manier aanvaarden. Het is misschien zelfs eerder een beetje opgeven: het is nu zo en ik heb al zoveel geprobeerd en dat lijkt geen zin meer te hebben.
Ik heb al zo hard gewerkt om die dromen wat dichterbij te laten komen en ze lijken nog altijd zo ver af. Geen partner, geen kindjes en zelfs mijn huis lijkt soms zo ver af dat ik me af en toe afvraag of dat er wel echt gaat komen, buiten op papier. En wat ik ook doe, het valt niet maar niet in de plooi. Terwijl ik daar wel op blijf wachten, tot alles in de plooi valt. Van mijn psycholoog mag ik het zo niet zien. Het zal in een plooi vallen, maar daarom niet in de plooi. En ik hoop dat ik dat ooit ok ga vinden, maar ik ben zo ver nog niet…
levelieze.com 
Hee, niet wegzakken! Een eye opener voor mij was dat je kan uitgaan van overvloed in plaats van van schaarste. Een heel andere mindset, maar voor mij was het bv destijds belangrijk om te zien dat het geluk van een ander het mijne niet uitsloot. Vannacht keek ik foto’s terug. Ik begon ons 2015 en zag dat plots de Man in beeld was, en plots de omgeving veranderd was en plots twee baby’s erbij kwamen. Was grappig om zo te zien. Het was voor mij allemaal maar 1 ontmoeting die de dingen in gang zette en ik zou niet weten waarom jij dat niet kan hebben.
LikeLike
O, en ik ga even streng zijn. Schrijf je overtuigingen eens op en lees ze luidop voor. Dan besef je dat ze niet waar zijn en vooral uit je eigen hoofd komen. Bijvoorbeeld: na je 35ste kan je geen partner meer vinden. (Haha) na je 35ste kan je geen kinderen meer krijgen. Mensen met een partner en kinderen zijn altijd gelukkig. Ik ben alleen gelukkig met een partner en kinderen. (…) sommige dingen zijn ook geen kwestie van hard werken. De echte dingen in het leven overkomen je. Laat de teugels gewoon eens los.
LikeLike
Helemaal gelijk hoor. En gelukkig weet ik dat rationeel ook allemaal. Het is alleen het gevoel dat momenteel niet wil volgen. Maar ik werk er aan. En ik hoop zeker nog op die ontmoeting om alles in gang te zetten.
LikeLike
Ik hoop dat je vrede vindt in jouw plooi…wat die dan ook is nu of in de toekomst.
(he en plooien wijzigen en zelfs als je ze eruit strijkt komen er nieuwe plooien terug dus zelfs een plooi hoeft niet definitief zijn maar het kan wel en zo weet je het nooit).
LikeGeliked door 1 persoon
Eigenlijk is dat toch ook maar een vreemde uitdrukking, dat in de plooi vallen.
LikeLike
inderdaad. Bij vele uitdrukkingen denk je best niet teveel na want ze zijn gewoonweg bizar
LikeGeliked door 1 persoon