We wilden vooruitgang

Ooit, nog niet zo heel lang geleden, kochten mensen hun boodschappen bij de lokale handelaars. Drank zat in glazen flessen en het leeggoed werd terug gebracht. Fruit en groenten waren niet verpakt of zaten in een papieren zakje. Brood kwam van de bakker of werd thuis gebakken. Een tussendoortje kwam uit het grote pak koeken en werd in een doosje gestoken om mee te nemen naar school in plaats van dat het allemaal apart gekocht werd in porties. Er werd vers gekookt want meeneemmaaltijden waren amper te krijgen. Aan de waslijn buiten hing was te drogen want een droogkast was een luxe. Kleding of schoenen die een gaatje hadden werden hersteld. En op vakantie gingen ze met de auto naar de kust of naar Frankrijk. 

Maar de economie bleef groeien, er was overvloed en we werden slimmer en slimmer. Zo kwamen er steeds meer dingen op de markt die het leven makkelijker maakten en die dingen werden ook nog eens betaalbaar voor de gemiddelde mens. Er kwam ook meer bewustzijn rond jezelf als persoon en mensen wilden minder lang aan staan schuiven bij de kruidenier en meer tijd om leuke dingen te doen. Dus ze vonden het fijn dat er een groot aanbod was en dat er huishoudelijke machines waren. Dus bleef de markt maar produceren en producten zo aantrekkelijk mogelijk maken en verpakken. En iedereen was blij.

Tot nu. Want nu beseffen we dat al die dingen die gemaakt worden een prijs hebben. En die is misschien niet direct uit te drukken in geld, maar wel in andere dingen. Want veel maken betekent veel afval. Dingen heel betaalbaar maken zorgt voor meer consumptie in plaats van duurzaamheid. Een groter aanbod in beschikbare voeding zorgde voor een ongezonder eetpatroon bij veel mensen. Het ontwikkelen van gsm’s zorgt er voor dat velen slaaf zijn geworden van het digitale leven. Een wereld zonder grenzen zorgt dat we het vliegtuig nemen zoals we vroeger op de trein stapten. En zo blijft het maar door gaan.

En nu zijn we op zoek naar de schuldige. De jongeren die op straat komen willen dat de oudere generaties met oplossingen komen. Die oudere generatie schiet in de verdediging en vindt dat jongeren dan maar eens eerst in eigen boezem moeten kijken want dat die ook heel veel dingen doen die niet zo goed zijn voor het milieu. En ik snap hen allebei, maar met de vinger wijzen heeft geen zin. Want hoe kunnen we verwachten dat we ons zelf laten verleiden door op reis gaan, altijd bereikbaar zijn, makkelijk en snel eten hebben en dat we zo onze kinderen opvoeden om dan ineens te zeggen: we zijn eigenlijk niet zo goed bezig dus laten we alle luxe en gewoonten die we de laatste 30 jaar hebben opgebouwd nu bij jullie terug eventjes afpakken. Wat we wel kunnen doen is iedereen er van bewust maken dat er alternatieven zijn en dat het soms met iets minder kan, zonder met de vinger te wijzen. Elke vooruitgang had duidelijk ook zijn nadelen. Dat wil nog niet zeggen dat vooruitgang slecht is want we hebben er zeker ook allemaal van geprofiteerd. Het is nu gewoon tijd om het in het juiste perspectief te zien.