Deze blogpost schrijf ik terwijl ik zit te wachten op mijn wagen bij Carglass. Vorige week ontdekte ik immers een barstje in de voorruit en gelukkig maakte ik toen al een afspraak, want ondertussen is de barst alleen maar groter geworden. Een tijdje geleden moest mijn auto ook al eens naar de garage omdat er toen iemand tegen was gereden. En ook al is het 2 keer de verzekering die het betaalt, het blijft toch altijd een beetje miserie.
En toch denk ik er nog altijd geen seconde over na om te proberen om zonder auto te leven. Ik geef direct toe dat dat uit complete gemakzucht is. Want ik zou perfect naar mijn werk in het lokale kantoor kunnen gaan met de fiets. En naar Antwerpen met de trein. Maar soms is het gewoon te koud, of te nat, of ben ik te lui, of is de trein niet flexibel genoeg naar mijn goesting, of… Redenen genoeg in mijn hoofd om gewoon even de auto te nemen. Want de auto voelt als mijn vrijheid.
Dat was vroeger wel anders. Als puber was mijn fiets namelijk mijn vrijheid. Toen maakte ik er niks uit om overal en altijd de fiets te nemen. Het kostte heel wat overredingskracht van mama om me te overtuigen om met de auto mee naar school te rijden als het pijpenstelen regende. Want als ik met de auto meeging, dan hing ik vast aan het ritje naar en van school. En dan kon ik niet nog langs de krantenwinkel om tussen de boekjes te neuzen. En we konden niet onderweg roddelen onder de vrienden zo samen op de fiets. En dan konden we ook niet nog even blijven babbelen met de jongens buiten de schoolpoort (ik zat op een meisjesschool, de jongens zaten een paar straten verder).
Ik zal nu nog altijd niet voor 500 meter mijn auto nemen hoor, ik woon in het centrum en als ik iets ga drinken of iets in de buurtsupermarkt ga halen, dan ga ik braaf te voet. Maar vroeger draaide ik mijn hand er niet voor om om 7km te fietsen tot aan de manège of 3,5 km naar de muziekschool met mijn gitaar op de rug. Dat zou ik nu niet meer doen, nu is het veel te gemakkelijk om in de auto te stappen. Eigenlijk draait het er dus vooral om dat ik kan gaan en staan waar ik wil, wanneer ik wil. En dat is nu ineens toch vaak aangenamer met een dakje boven mijn hoofd.
blogpost 16/40 van #40dagenbloggen
levelieze.com 
Ik snap je helemaal, voor korte afstanden gebruik ik mijn benen of de tram, zeker naar het centrum van de stad. Een uitzondering is als we boodschappen doen. De supermarkt is vlakbij, maar ik zie me geen dozen melk sleuren op de tram. Voor langere afstanden blijf ik fan van de auto. Het voelt idd aan als mijn vrijheid. En dat openbaar vervoer hier in België is echt geen leuk alternatief.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja dat openbaar vervoer kan absoluut nog beter!
LikeLike
Haha.. dat stukje van in de regen fietsen! We werden nog liever nat dan dat we met de auto gingen. Want inderdaad… dan konden we niet stoppen aan Texaco of bij de jongens 😀
Maar vandaag gaan we nog eens de sportieve toer op! Met de fiets naar de stoet en dat is volgens mij ook al even geleden.
Tot strakjes 😘
LikeGeliked door 1 persoon
Jarenlang ben ik met de fiets gaan werken, 10 km enkele rit. Toen ik vorig jaar van werk veranderde, had ik wel met de trein kunnen gaan, maar dan moest ik op vlak van flexibiliteit enorm inleveren, en met een schoolgaande peuter ging ik énorm veel tijd verliezen. De auto wordt hier nu dus gebruikt voor woon-werkverkeer, en voor ‘grote’ boodschappen. Naar school gaan we te voet, naar de bakker ook, en als we naar de bibliotheek willen of naar de boekhandel, dan nemen we de fiets (met fietskar, als J. mee gaat). De afgelopen maanden ben ik vaak wel stiekem blij geweest, als ik in de auto zat als het water goot, dat moet ik wel toegeven :-)
LikeGeliked door 1 persoon
Ik deel een auto met mijn man. Ik heb al een paar keer in mijn leven een auto gehad, dan weer weg gedaan. Een tijdje elk een auto voor de deur, nu eentje voor ons tweeën. Ik voel me vrijer zonder auto, maar het moet natuurlijk wel doenbaar zijn. Toen ik nog 17 km van huis werkte en soms om 7u moest beginnen zou ik dat ook niet met de fiets hebben gedaan :-). Wij verhuizen volgend jaar naar de stad en ergens hoop ik dat we dan zonder eigen auto kunnen.
LikeLike
Ik ben natuurlijk maar alleen dus sowieso maar 1 auto. En in de stad is het hopelijk al wat makkelijker met het openbaar vervoer dan in de stille Kempen.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ben ook nogal fan van deelauto’s, dus ik hoop dat we éénmaal we in Antwerpen wonen daar gebruik van gaan maken. Ik gebruik die nu in geval van nood ook al wel eens, maar als je eerst 7 kilometer moet fietsen om dan met de auto verder te kunnen is dat ook niet zo praktisch. Nu mijn man nog overtuigen dat we geen (eigen) auto meer nodig hebben :-).
LikeGeliked door 1 persoon
Het is een dure kost en soms zeg ik dat ik liever geen zou willen maar ik weet iet of ik echt zonder zou kunnen. Ik hou ook enorm van mijn vrijheid. En zeker met mijn windhondjes is dat een gemak want als ik met 3 op de trein of tram moet, is dat een ramp aangezien er 2 van de 3 niet stilzitten. En ik ga graag eens naar een optreden en met de trein is dat een ramp om ’s avonds laat nog naar huis te keren.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb geen rijbewijs en dus ook geen auto. Soms, vooral voor iets langere afstanden, mis ik het wel maar ik woon vlakbij de stad en krijg vaak complimenten van mensen dat ik echt wel goed ben in het openbaar vervoer nemen. Als ik eens grotere boodschappen nodig heb vraag ik aan mama om die te kopen maar zij heeft zelf ook geen auto meer dus ook altijd even zoeken wanneer we een deelauto kunnen gebruiken.
LikeGeliked door 1 persoon
Deze zomer is het drie jaar geleden dat wij onze auto verkochten en ik heb die eigenlijk nog geen seconde gemist, ook al had ik ervoor altijd beschikking over een auto (eerst bij mijn ouders, daarna had J. een bedrijfswagen en toen we naar hier verhuisden, hebben we dan een eigen auto gekocht).
Er zijn hier ook genoeg deelauto-opties in de buurt, waardoor we – als het echt nodig (vb. afgelopen weekend toen we stenen voor de moestuinpaden zijn gaan kopen) – heel makkelijk toch een auto kunnen gebruiken.
Het helpt natuurlijk wel enorm dat het openbaar vervoer hier heel goed en efficiënt is en dat we gekozen hebben om te wonen op een plaats waar we makkelijk toegang ertoe hebben. Ik rij dus standaard met de fiets overal naartoe, maar als het echt giet, dan spring ik gewoon op de bus, terwijl ik vroeger ook wel, zoals jij, er gewoon zou doorgereden zijn :-) In België deed ik ook veel met fiets en openbaar vervoer, maar was de auto in verschillende gevallen gewoon goedkoper en/of sneller; hier is dat veel minder het geval.
LikeLike
Dat is het he, we missen hier heel erg goeie alternatieven voor de auto. Moesten die er zijn, dan zou ik dat zeker vaker overwegen.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ben best wel gehecht geraakt aan mijn treinritjes. Vooral voor de quality time (boeken lezen). Al rij ik dan wel weer met de auto naar het station, omdat de afstand en het ochtendlijke uur niet meteen uitnodigen om met de fiets te gaan. Ik probeer wel bewust zoveel mogelijk met de trein te doen, ik ben echt niet gemaakt om lang in de auto te zitten :).
LikeGeliked door 1 persoon
Hmm herkenbaar.
vroeger trok ik ook overal, echt overal naartoe op mijn fiets. Vrijdom troef. Nu heb ik nog geen 5 keer op een fiets gezeten in de laatste 10 jaar! In Leuven zelf neem ik nooit mijn auto. Maar elders wel en dat opgeven zie ik ook nog niet zitten.
LikeGeliked door 1 persoon