Het verhaal van mijn leven

Nadenken over mijn persoonlijke geschiedenis en hoe die een invloed op mij heeft gehad, dat heb ik in het verleden al geregeld gedaan. Vaak omdat ik het gevoel had dat ik slechte keuzes had gemaakt of dat ik kwaad was op de wereld om alles wat me overkwam (of beter gezegd niet overkwam). Die geschiedenis leek me vaak ook gewoon een beetje te overkomen. Alsof ik niet helemaal zelf aan het stuur zat, maar dat dingen op mijn pad kwamen, ik een bepaalde afslag koos en dan ergens toch verkeerd uit kwam.

En dan krijg je dus een leven waarmee je niet zo tevreden bent, want je geraakt maar niet op het punt waar je zou willen zijn. Bij mij met een depressie tot gevolg. Maar overlaatst las ik een artikel dat voorstelde om de dingen eens op een andere manier te kijken (verder gaand op wat er in het boek Het verhaal van je leven van Mieke Bouma staat). De oefening is om je levensverhaal te schrijven. Niet zomaar zoals het je is overkomen, maar alsof je het allemaal zo bedacht hebt. Alsof je het scenario van een film of een boek schrijft en alle dingen die op je pad komen een reden hebben, om uiteindelijk tot een mooi avontuur te komen.

Ik vind dat wel een mooie gedachte. Dat ik de regisseur of auteur ben en op elk moment keuzes kan maken en mijn gevoel kan volgen. En dat alles wat er onderweg gebeurt en alle keuzes die ik maak bewust zijn omdat ze me iets leren, om een andere deur te laten open gaan, om te groeien. Als ik nu terugkijk, dan zijn er ook al wel heel wat dingen waarvan ik inzie dat ze op dat moment heel veel pijn deden, maar dat ze me heel wat gebracht hebben. Dus misschien kan ik wel nog meer dingen op die manier bekijken. Met mezelf aan het stuur, een chauffeur die misschien vaak omwegen neemt. Maar 3 keer links is ook rechts.

blogpost 24/40 van #40dagenbloggen