35 ben ik. Dan ben je volgens mij geen meisje meer. Maar ik voel me ook nog geen vrouw. Want vrouwen, dat klinkt voor mij als iemand met een gezin. Dat is natuurlijk gewoon de definitie die ik er aan geef en niet degene die in Van Dale staat. Dat is namelijk dit:
meis·je (het; o; meervoud: meisjes)
1 kind van het vrouwelijk geslacht
2 nog niet volwassen vrouw
vrouw (de; v; meervoud: vrouwen)
1 mens van het vrouwelijk geslacht
2 echtgenote
Als je die leest, dan ben ik duidelijk een vrouw. Maar in mijn hoofd zit ik precies nog ergens tussen in. Want ik ben duidelijk geen kind meer en uiteraard ben ik wel een mens van het vrouwelijke geslacht.
Ik voel me wel best volwassen. Ik leef een volwassen leven met een eigen huishouden, een goeie job en een aantal hobby’s. En ik heb ook best al wel wat levenservaring, zeker als ik het vergelijk met een aantal andere mensen van mijn leeftijd. Ik durf al wel eens denken op date bijvoorbeeld dat de andere nog wat volwassenheid mist. Al is het misschien eerder levenswijsheid die ik mis in zo’n geval. Maar toch lijkt een man en eventueel kinderen hebben toch nodig in mijn kopke om het gevoel te hebben dat ik een vrouw ben.
Uiteraard maakt het label dat ik er op plak niet uit, het is geen belangrijke levensvraag of ik nu een meisje of een vrouw ben. Maar misschien wil ik me graag nog een tijdje meisje voelen zolang ik geen partner en kindjes heb, omdat dat me het gevoel geeft dat ik nog tijd heb om die man te vinden. Als ik al een vrouw zou zijn, dan lijkt het alsof de tijd nog veel meer aan het dringen is. Dat hoofd van mij maakt soms rare kronkels.
Als ik trouwens de definitie volg van Van Dale ben ik trouwens nog iets anders:
juf·frouw (de; v; meervoud: juffrouwen)
1 ongetrouwde vrouw of jong meisje
Als ik nooit trouw mag ik dus voor altijd in de categorie van de meisjes blijven. Of werkt het zo niet? ;-)
blogpost 29/40 van #40dagenbloggen
levelieze.com 
Ik heb kinderen en ben 50 maar voel me ook soms nog meisje :-)
Maar ik word nooit meer meisje of juffrouw genoemd! *snik*
LikeGeliked door 1 persoon
Ook al heb ik een relatie (zij het nog geen kinderen), ik voel mij ook nog vaak een meisje. Mijzelf een vrouw noemen, klinkt precies zoveel ouder dan ik ben en, zoals jij ook zegt, alsof de tijd aan het dringen is (niet zozeer op gebied van iemand vinden, maar vb. wel op gebied van uitvissen wat ik carrièregewijs nu eigenlijk écht wil enzo). Terwijl ik natuurlijk inderdaad ook helemaal geen kind/meisje meer ben, maar een volwassen vrouw met al een beetje levenservaring. Goh ja, ik probeer maar te denken dat het ook niet slecht is, mij nog een meisje voelen, dan voel ik mij op zijn minst nog niet oud ;-)
LikeLike
Volgens mij is het duidelijk: we hebben iets nodig tussen meisje en vrouw :-)
LikeGeliked door 1 persoon
Ik denk dat ik mezelf altijd een meisje blijf voelen, haha. Mijn oma noemt mannen van haar leeftijd nog steeds leuke jongens, dus dat klinkt alsof zij zich ook een meisje voelt.
LikeGeliked door 1 persoon
wij zijn juffrouwen meisje :-)
LikeGeliked door 1 persoon
Getrouwd, check, kinderen, check, maar ik vind het vreselijk als ze ‘mevrouw’ zeggen tegen mij… Langs de andere vond vond ik het vroeger een beetje zielig toen Lieve Blanquaert en Annemie Struyf zich vroeger ‘meisjes van veertig’ noemden. Maar jullie zijn helemaal geen meisjes, jullie zijn (oude) vrouwen, dacht ik toen… En nu ben ik zelf een meisje van veertig begot… Lastig…
LikeLike
We moeten dus gewoon een nieuw woord uitvinden dat er tussen zit :-)
LikeGeliked door 1 persoon
‘Mevrouw’, ik heb zo’n hekel aan dat woord! Ik zei altijd dat ze me pas zo mochten noemen als ik getrouwd was. Maar dan nog heb ik er problemen mee. Ik merk wel dat mensen vaker ‘mevrouw’ tegen me zeggen, als ik met onze dochter op pad ben. Er moet inderdaad iets tussenin komen :-)
LikeGeliked door 1 persoon
En toch doet het me iets als ik, als 54 jarige, af en toe nog als “juffrouw” word aangesproken. Er is een collega die me altijd “meisje” noemt.
Maar het is inderdaad zo dat je vanbinnen altijd een meisje blijft. De tegenstelling van de binnen- en de buitenkant wordt met de jaren steeds groter.
LikeGeliked door 2 people
Ik heb me lang een meisje gevoeld, al begin ik me steeds meer en meer vrouw te voelen. Dat heb ik nog maar een jaartje of zo… Al zeg ik wel vaak het meisje met de drie windhonden.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik voel mij nog altijd een meisje, hoor!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik wil eigenlijk voor altijd een meisje zijn. Als mensen me ‘mevrouw’ noemen, voel ik me oud…
LikeGeliked door 1 persoon