Lieze checkt in

Lieze checkt in #179

Lieze checkt in

Het snot is ondertussen gelukkig verdwenen, want het was best een drukke werkweek. We hadden dan wel 2 dagen IT problemen, maar dat nam niet weg dat ik veel afspraken had en veel rapporten moest schrijven. Hoeveel lettertjes ik bij elkaar heb getypt deze week kan ik niet meer tellen, maar voor mijn weekoverzicht doe ik er graag nog wat bij.

Floppers

* Ik belde deze week een ex-collega om een snel vraagje te stellen en dat was geen fijne ervaring. Vroeger hadden we een goed contact en zagen we elkaar zelfs naast het werk. Snel een vraagje stellen waar ze mij direct op zou kunnen antwoorden leek me dan ook geen grote opgave, maar boy was I wrong. En dat je nog zegt dat het even niet uitkomt, daar heb ik alle begrip voor (niet dat ik belde op zondagavond om 22uur of zo hoor), maar ik kreeg serieus het deksel op de neus. Uit het oog uit het hart blijkt dan toch maar weer eens te kloppen. Zonde.

* Mijn slaapproblemen zouden te wijten zijn aan mijn lijf dat in de winter moeite heeft met melatonine aanmaken (meestal lukt dat in de winter net goed, ik doe dus graag eventjes tegendraads). Hopelijk helpt wat de dokter heeft voorgeschreven en ben ik binnenkort weer zo fris als een hoentje.

Toppers

* Het kerstconcert dat ik normaal elk jaar met mijn papa en zus meepik stond deze keer niet geprogrammeerd, maar Jukebox met Lucas Van den Eynde kwam wel nog eens naar het cultureel centrum. Dan wisselden we voor ons uitje de kerstliedjes maar in voor liedjes uit de oude doos, ook leuk.

* Of ze eens naar de bouw mocht komen, vroeg een vriendin vorige week. Uiteraard mag dat, graag zelfs. Bij de rondleiding krijg je nu nog wel natte voeten, maar voor de rest gaat het goed vooruit. En daarna nog pannenkoeken gaan snoepen doet de nattigheid snel vergeten.

Kleine gelukskes

* na lekker eten ook nog eens de lekkerste appel-amandelcake krijgen als dessert

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

8 gedachten over “Lieze checkt in #179”

  1. Uit het oog , uit het hart bij ex-collega’s…ook al zoveel meegemaakt en ik snap dat dus echt niet. Hoe kan je maanden, jaren vanalles delen, veel tijd doorbrengen enz en opeens…bang gedaan.

    Het zorgt ervoor dat ik me op huidig werk heeel strikt privé en werk gescheiden hou en nogal afstandelijk was in collegiale relaties. Nu begin ik in te zien dat ik wellicht teveel in andere richting ben overgeslagen en dat dat ook niet goed is. Je hebt in een werkrelatie nu eenmaal vertrouwen nodig en dat bouw je enkel door interpersoonlijke relaties. Maar toch worstel ik daar mee.

    Like

    1. Ik vind dat ook een lastig evenwicht. In 1 van mijn eerste jobs had ik echt het gevoel dat mijn collega’s vrienden waren, een hoop jong volk bij elkaar. Maar toen ik ontslagen werd, is dat heel snel doodgebloed.
      En bij dit voorval ook, ik belde gewoon echt voor iets werkgerelateerds en we werken bij partnerbedrijven dus om dan zo behandeld te worden was echt niet tof.

      Like

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s