Er wordt veel gezegd en geschreven over hoe tegenwoordig overal wordt voorgehouden dat het leven maakbaar zou zijn. Dat je alles in eigen handen kan nemen en je eigen geluk kan creëren. Maar tegelijkertijd lees je ook dat je het leven niet onder controle hebt, dat je niet in de hand hebt wat het leven op je pad gooit en dat je dus die controle en verwachtingen beter kan loslaten om tevreden te zijn. Is dat dan niet een beetje tegenstrijdig?
Een mens heeft tegenwoordig heel veel vrijheid. Dat betekent ook dat we kunnen kiezen met wie we samenleven en wie onze partner wordt. Het betekent ook dat de ander kan kiezen om niet bij mij te willen zijn of te blijven. Dus van mijn kant uit kan ik denken dat het maakbaar is, maar aan de andere kant heb ik helemaal niks te bepalen en zo krijg ik dan het gevoel dat ik faal omdat ik het niet gemaakt krijg.
En wat moet een mens dan nog wel doen, zeker in relaties. Want iets forceren is geen goed idee, soms moet je dingen gewoon tijd geven. Maar is iemand mee uit vragen iets forceren, als er van de andere kant geen initiatief komt? Want soms kan je een hele tijd rond elkaar heen draaien en berichtjes sturen zonder dat er iets van komt. En als je dan afspreekt, hoeveel mag je dan verwachten? Hoeveel laat je in je kaarten kijken? Hoe hard lok je de ander uit zijn kot? Want als je wil dat er iets gebeurt, moet je er dan voor gaan of moet je er gewoon op vertrouwen dat wat voorbestemd is wel zal gebeuren.
De waarheid ligt waarschijnlijk ergens in het midden. Alles op z’n beloop laten brengt je volgens mij niet op veel plaatsen maar te hard proberen kan ook wel eens tegenvallen. Je mag gaan voor wat je wil, maar je kan alleen je eigen stuk in de hand nemen, niet dat van een ander. Volledig maakbaar zal het leven dus nooit worden en dat hoeft ook niet. Dat wil niet zeggen dat je dan maar moet zitten wachten tot goeie dingen je overkomen, maar het is ook geloven dat er ook goeie dingen kunnen gebeuren als je niet alles 100% onder controle hebt.
Ik denk dat wij de maakbaarheid van het leven wel eens overschatten. Passief zitten wachten tot het leven je overkomt is niet goed, de dingen te veel willen sturen is ook niet goed, dus ja, dan maar een beetje doseren, er niet te hard over doordenken, niet te streng zijn voor jezelf en er gerust in zijn dat het op één of andere manier wel goedkomt. Ik heb nu wel een goede relatie maar kan achteraf ook niet zeggen wat ik precies gedaan heb om dat te bereiken en of als ik iets anders had gedaan het was misgelopen. En werd het dan voordien niets met anderen omdat ik iets fout deed of omdat het niet het juiste moment was/ de juiste persoon? Ik weet ook niet of het mij nog eens opnieuw zou lukken. Je kan daar achteraf allemaal wel een uitleg voor proberen te vinden, en op zoek gaan naar patronen, en tot op zekere hoogte kan dat nuttig zijn, maar een exacte wetenschap zal het ook nooit worden.
LikeLiked by 1 persoon
En maar goed ook eigenlijk, dat relaties met anderen geen exacte wetenschap zijn.
LikeLike
Ik ben iemand die ook wel gelooft dat ons leven een boom is en het afhangt waar je leven naar toe leidt afhankelijk van welke tak je volgt. Maakbaar, toch wel, maar niet al te geforceerd want dat werkt niet. Op je gevoel afgaan, doen wat je zelf leuk vind en als er dan iemand op je pad komt is dat mooi meegenomen. Dat is in mijn geval gebeurd zonder dat ik er nu echt naar op zoek was, ik bedoel: ik heb niet die vakantie geboekt naar Canada in de hoop daar iemand te ontmoeten. Ja, een Canadees. Maar ja, ik kom thuis met een Belg…. :-)
LikeLiked by 1 persoon
Dit vind ik ne moeilijke, ervaring leert me dat je leven op 1 seconde totaal kan wijzigen, vaak word je ongewild geconfronteerd met zaken die je dwingen om keuzes te maken….dus maakbaar, in een bepaalde mate, maar het lot bepaalt waar je eindigt……
LikeLiked by 1 persoon
Ik denk, dat wij teveel denken :). Nee, serieus, volgens mij ligt de waarheid – zoals je ook in je laatste paragraaf schrijft – ergens in het midden. Met passief wachten tot iets in je schoot valt ga je er niet komen, ook niet met dingen te forceren. Ook denken / handelen in een ander zijn plaats is een gevaarlijk iets. Alles op zijn tijd en plaats. Alles komt altijd goed op één of andere manier.
LikeLiked by 1 persoon
Het is zoals steeds zoeken naar de balans inderdaad, te veel geloven in de maakbaarheid van het leven is gevaarlijk denk ik, maar bij de pakken blijven zitten is natuurlijk ook niet de bedoeling.
LikeLiked by 1 persoon
Ik heb juist helemaal niet het gevoel dat ik controle heb. Het leven doet wat het wil, maar je kunt natuurlijk wel een beetje proberen de boel in de juiste richting te ‘helpen’ : )
LikeLike
Het leven is echt wel maakbaar : je kan studeren wat je wil, gaan werken waar je wil, gaan wonen waar je wil. Maar dat bedoel je niet, je bedoelt hier waarschijnlijk kan ik een relatie maken ?
Maar dat kan je dan weer niet. In een relatie ben je te hard afhankelijk van de ander, dus daar is het niet meer maakbaar.
Je kan zelf wel dingen proberen, of forceren, maar uiteindelijk zal alles toch afhangen van de gevoelens van de ander.
Dus maak jou en je omgeving zoals je het zelf maakbaar kan maken, maar verwacht niet dat dit de oplossing is voor je wereld, want daar kan jij bijna niets zelf. Je hangt af van het toeval en van de anderen.
LikeLiked by 1 persoon
Het ligt inderdaad denk ik ergens in het midden en dat is ook het mooie van het leven. Dingen wel en niet zelf in de hand hebben.
LikeLiked by 1 persoon
In het leven moet je deels geluk hebben (gezondheid, conjunctuur, je DNA en aangeboren intelligentie en temperament).
Maar het verschil is dat met dezelfde basiselementen sommige mensen toch erin slagen gelukkiger / succesvoller te zijn (maar volgens welke definities beoordelen we dat dan??) en dat heeft dan meer te maken met attitude, communicatie, zelfvertrouwen en emotionele intelligentie. Zeker in relaties geeft een goeie emotionele intelligentie je de wijsheid om het juiste evenwicht te vinden in initiatief nemen of ruimte geven, communiceren wanneer nodig en wanneer niet, de juiste attitude hebben op reacties, enz…
In praktijk niet simpel en sommige kunnen het beter dan anderen.
LikeLiked by 1 persoon
Gelukkig kan je het wel enigszins trainen volgens het boek, dus het is zeker geen verloren zaak.
LikeLike
ik geloof ook niet dat je leven helemaal ‘maakbaar’ is… Natuurlijk moet je ervoor werken als je iets echt wil, maar er kunnen zoveel dingen op je pad komen, gelukkige en ongelukkige, en ja de controle een beetje loslaten daar heb ik het wel moeilijk mee, maar ik geloof dat het lot alles stuurt zodat je uiteindelijk wel op je pootjes terechtkomt en krijgt wat je verdient.
LikeLike
Meteen toen ik mijn reactie bedacht ik me dat die laatste zin nogal cru klinkt, want wat met mensen die zwaar ziek worden bijvoorbeeld, ’t is niet dat ge dat verdient. Maar alles gebeurt om een reden, dat geloof ik wél. Al is het waarom me vaak niet of pas veel later duidelijk.
LikeLiked by 1 persoon
Ik hoop het met je mee 😀
LikeLike