Lieze overpeinst

Zonder horizon

levelieze

street-381227_1920

De quarantaine gaat nog door tot half mei. Cafés nog zeker dicht tot 30 april. Lockdown in Italië tot minstens 2 mei. Ik zie overal maar berichten verschijnen over nieuwe maatregelen die nergens officieel worden gestaafd. En ik wil ze ook niet geloven. Enerzijds omdat er momenteel zoveel fake news wordt verspreid en dat kan alleen maar zorgen voor meer paniek en stom hamstergedrag. Anderzijds wil ik het ook gewoon nog niet geloven. Ik heb het nodig om nog hoopvol te zijn dat het snel toch net ietsje beter gaat gaan.

Uiteraard ben ik niet zo onnozel om te geloven dat we op 6 april weer het gewone leven volledig gaan kunnen opnemen. Maar hopelijk kunnen we vanaf dan toch weer stapje voor stapje net iets meer dingen doen. Ik pas me uiteraard aan aan wat moet, maar ik ga nu ook niet doen alsof het soms niet allemaal heel lastig is wat er gevraagd wordt. En waar ik het meest moeite mee heb is dat er nog maar heel weinig is om naar uit te kijken.

Ik kan me voorstellen dat het voor de meeste mensen geldt, maar zeker voor mezelf als alleenstaande, dat je uitkijkt naar bepaalde momenten om fijne dingen te doen samen. Net die dingen om naar uit te kijken maken de moeilijke momenten wat minder lastig. Als je in de winter vaak alleen thuis zit, dan trek je je op aan het perspectief dat de lente en zomer er aan komt en dat mensen dan weer meer buiten komen. Dat er veel dingen zijn om samen te doen en naartoe te gaan.

Maar is dat nog wel zo?  Dat er de komende maanden geen evenementen, optredens of feestjes zullen zijn lijkt me een zekerheid. En dat is goed zo, we moeten niet massaal gaan samen kruipen. Maar mijn hoofd kan er moeilijk mee om als we nog weken of maanden niet langs mogen gaan bij vrienden, dat me afgeraden wordt om bij mijn papa binnen te stappen, dat ik niet gewoon nog eens fysiek met mijn collega’s kan vergaderen of gewoon samen eten.

Dus noem het struisvogelpolitiek of zo, maar op dit moment probeer ik nog een beetje te geloven dat al dat in ons kot blijven aan het helpen is. En dat als we nog even moeite doen, het allemaal zal beteren. En dat ik niet op Werchter kan gaan staan in de zomer, maar dat ik over een paar weken wel gewoon nog eens een filmpje kan gaan kijken bij mijn beste vriendin in de zetel of kan gaan eten bij mijn zus. Niet omdat ik volkomen naïef ben, maar omdat ik die hoop eventjes nodig heb om mentaal gezond te blijven.

 

17 gedachten over “Zonder horizon”

  2. Ja, ik hoop ook elke morgen dat ik wakker word en dat het een droom blijkt te zijn. Een heel erg nare droom. En nu hoop ik maar dat het héél snel 2 juni is. Het voelt zo raar, om binnen te zitten met dit stralende weer. Blijf goed voor jezelf zorgen!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

      1. Ja, dat heb ik ook. Ik was dit weekend echt bang dat dát verboden zou gaan worden. Nu hoop ik dat het is doorgedrongen en dat steeds blijft mogen.

        Geliked door 1 persoon

  3. Ik weiger te ver vooruit te kijken. Normaal ben ik ook zo iemand die fijne vooruitzichten echt nodig heeft om aan de gang te blijven en van de ene reis naar het andere optreden leeft, maar nu is dat even helemaal weg. Ik denk dat ik gek word als ik daar nu te hard op doordenk. Dus ik bekijk het nu echt van dag tot dag. Maar heb werk en een druk gezin om mijn aandacht af te leiden, voor piekeren heb ik nu gewoon de mentale energie niet meer… En daar ben ik wel blij mee.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  4. Heel herkenbaar.. En je zou denken dat er met meer tijd thuis ook meer in huis gedaan zou worden, maar ik vind het soms zo bedrukkend, dat er eigenlijk niks uit mijn handen komt op de vrije momenten..

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  6. Heel erg herkenbaar… Ik probeer ook niet te ver vooruit te kijken. Ik merk ook dat ik tijd nodig heb. Eerst vond ik het beangstigend om tot en met 5 april thuis te blijven, nu is 19 april aanvaardbaar en 30 april ook wel als het echt moet. Maar ineens tot eind mei, eind juni, augustus… thuis blijven? Daar wil ik nu echt nog niet aan denken.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  8. Lees iedere dag kort het officiële nieuwsrapport zonder de beelden te zien. We kunnen niets veranderen alleen gehoorzamen en genieten van wat we wel nog mogen en kunnen. Het zonnetje buiten en de rust.❤🌺 🌹🙏

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  9. Ik heb echt een hekel aan al die voorspellingen. En probeer dus ook niet te lezen. En we mogen zeker balen over het feit dat heel wat leuke plannen nu niet kunnen doorgaan. Maar hoe beter we de richtlijnen opvolgen, hoe sneller we terug buiten kunnen zeker?

    Like

    Beantwoorden

  10. Herkenbaar! Ik weet ook wel dat het waarschijnlijk niet zo’n geweldige zomer wordt, maar ik blijf toch altijd nog een beetje hopen. Iedereen heeft het ook maar de hele tijd over over geruchten en dingen die ze via via opvingen, en ik word er echt gek van. Mijn reizen en festivals moet ik inderdaad waarschijnlijk annuleren, maar mij daar de hele tijd aan doen denken helpt echt niet haha. Ach ja, iedereen gaat er anders mee om, I guess.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  11. Al die officieuze voorspellingen, da’s gewoon om meer drama te creëren en interessant te doen. Ik word daar onnozel van :) Maar ik ben intussen tot het besef gekomen dat mensen uit de risicogroep (mijn grootouders, mijn mama) beter geen contact hebben met anderen tot ze een vaccin hebben gekregen. En dat is au…. want dan kan het ineens lang gaan duren allemaal….

    Like

    Beantwoorden

      1. Ik durf er niet aan denken… zo lang het mooi/droog weer is, durf ik al eens bij hen op het terras gaan zitten (zonder iets aan te raken en mijn handen tien keer te ontsmetten) maar de herfst en de winter gaan veel te lang zijn… Nu kunnen mijn grootouders zich nog bezig houden in de tuin enzo. Maar dan?! Ik weet het niet. Misschien krijgen we allemaal van die beschermingspakken om mee op bezoek te kunnen? Nee, ik durf er nog niet te fel aan te denken….

        Geliked door 1 persoon

Plaats een reactie