Ik moet alles weten

2 weken geleden schreef ik nog strijdvaardig dat deze bouw-oen graag alles uitvlooit als het over de bouw gaat (op andere gebieden trouwens ook hoor) en dus veel vragen stelt. Ik wil graag mee zijn want het gaat over mijn huis en over veel geld. Uiteraard steek je daar heel wat tijd in, om die dingen uit te zoeken. Want ik moet van ver komen, er zijn heel veel dingen die ik nog niet weet.

Dat betekent dat er ook een keerzijde van de medaille is. Want ik wil graag weten wat mijn aannemers aan het doen zijn, maar zij vragen ook heel veel aan mij. De laatste weken blijven de vragen maar komen. Over de kleinste en de grootste dingen. Dat zorgt ook voor heel wat druk, want ik heb het gevoel dat ik alles moet weten en op alles een antwoord moet kunnen geven. En dan sta ik daar, naast de bezetter die vraagt of ik het liefst zo of zo heb en ik die totaal geen verschil ziet en snapt tussen de dingen die hij net heeft laten zien.

Ik zit zelfs een beetje op het punt dat al die vragen mij te veel stress bezorgen. Dat ik een paniekske voel opkomen als er zo’n vraag komt waar ik niet direct het antwoord op weet. Want dat gaat wel over mijn huis. Mijn grote project dat dit jaar mijn enige doel is. Dat grote project waarin ik mij ging smijten omdat ik echt iets van mezelf wou. Dus alles wat daar mee te maken heeft moet ik onder controle houden. Spoiler: dat gaat dus niet he. Ik weet niet alles, ik kan niet alles en voor sommige dingen moet ik me tot iemand anders wenden om me te helpen om een beslissing te maken omdat ik er geen verstand van heb. Maar zo voelt het nog niet altijd in mijn kopke…