Als alles ineens terugkomt

Er zijn zoveel dingen die iemands jeugd maken tot wat ze is. Gebeurtenissen, de mensen die je tegenkomt, de programma’s waar je naar kijkt, de muziek waar je naar luistert… Een deel van die dingen neem je mee. Zeker de grote dingen. Ik heb nog altijd dezelfde beste vriendin als toen ik klein was. Ik heb nog vriendinnen van op school. En ik weet nog altijd hoe gek ik was van Dawson’s Creek en Boyzone. Maar de kleinere dingen, die verdwijnen ergens naar de achtergrond.

En dan gebeurt er soms iets waardoor zo’n klein dingetje ineens terug helemaal terugkomt. Dat had ik vrijdagavond. Op BBC liep de show voor Children in Need en het nummer dat ze daar dit jaar voor opnamen is Stop crying your heart out van Oasis, nu gezongen door een boel bekende artiesten. Ik heb Oasis vroeger een periode echt grijs gedraaid. Ik had dat nummer in jaren niet gehoord, maar ik kon het dadelijk terug van begin tot einde meezingen. En dan herkende ik ineens ook nog eens de stemmen van Robbie Williams en Bryan Adams. Man wat een trip down memory lane was dat. Hoe zot dat iets dat echt helemaal weg was zo snel terugkomt en een heel aantal herinnering terugbrengt. En dat is absoluut een klein gelukske, de opdracht van de najaarschallenge deze week.