Wat Lieze leest (2021 – 1)

Ik twijfelde een tijdje of ik nog wel mijn leesupdates zou delen. Vorig jaar las ik niet zo super veel en ik schrijf ook nooit uitgebreide reviews want ik ambieer absoluut niet om een leesblog te zijn/worden en deze updates worden ook niet altijd zo vaak gelezen. Maar omdat ik soms toch echt wel leesinspiratie haal uit zo’n blogposts bij anderen maak ik er hier toch ook nog maar werk van. Gelukkig was de leesflow die ik in 2020 amper vond dit jaar wel gemakkelijk te vinden.

Koningin op blote voeten – Ildefonso Falcones ****
Na Kathedraal van de zee van dezelfde schrijver kreeg ik ook deze aangeraden van een collega. Opnieuw een historische roman die zich afspeelt in Spanje, maar dan tussen de zigeuners in plaats van in de kerk. Ik heb het verhaal zeker graag gelezen, maar werd soms wel een beetje afgeremd door de naar mijn aanvoelen iets te lange duidingen uit de geschiedenis.

Verbroken beloftes – Jenny Offil ***
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik van dit boek vond. Het is geen typische schrijfstijl en daardoor vul je veel van het verhaal zelf in. Maar omdat de dingen waar het hoofdpersonage mee geconfronteerd wordt niet in mijn leefwereld zitten, miste ik daardoor misschien toch net iets. Wat niet wegneemt dat het mooi geschreven is, maar ik ben er niet van ondersteboven zoals ik van sommige andere wel hoor.

Drie dingen over Elsie – Joanna Cannon *****
Een boek met een hoop bejaarden in de hoofdrol, dat klinkt misschien niet direct heel aantrekkelijk, maar ik heb hier echt van genoten. Florence heeft het moeilijk om zich dingen te herinneren en moet diep in haar geheugen graven om een mysterie bloot te leggen. De manier waarop dat is opgebouwd is echt goed gedaan. En ook de aandacht die besteed is aan mooie kleine dingen die in elkaar passen vond ik fijn om te lezen.

De verloren vader – Diney Costeloe ****
Het vorige boek dat ik van deze schrijfster las was behoorlijk zwaar, er gebeurde zoveel miserie in dat ik het wat onaangenaam vond. Toch blij dat ik deze nog een kans heb gegeven wat in dit boek gebeuren ook veel erge dingen (het speelt zich grotendeels af tijdens de Grote Oorlog), maar het las een pak vlotter en er gebeuren gelukkig ook goeie dingen. Ik hou wel van boeken waarin er zowel in het heden als het verleden een verhaal is en deze paste daar mooi in.

The boy, the mole, the fox and the horse – Charlie Mackesy ******
Dit boek stond heel hoog op mijn wensenlijstje voor Kerstmis en ik was dan ook heel blij dat mijn secret santa er voor gezorgd had. Het verhaaltje is heel simpel, de 4 hoofdpersonages ontmoeten elkaar en sluiten vriendschap. Maar dit boek lees je niet voor het verhaal, maar voor de mooie uitspraken, waardoor je eigenlijk het boek op elke willekeurige pagina kan openslaan en geinspireerd (of zelfs getroost) kan worden. Eentje om op de salontafel te leggen.

Alles wat ik weet over liefde – Dolly Alderton ***
Hier had ik een pak meer van verwacht. Columniste Dolly is net geen 30 en beschrijft hoe ze de voorbije jaren leerde hoe om te gaan met relaties en de liefde. Het begon heel veelbelovend want de herkenning van hoe onze generatie opgroeide met MSN en consoorten om contacten te leggen en uren te chatten over jongens was immens. Jammer genoeg loopt het pad van Dolly in haar zoektocht naar een partner vooral via heel veel drank, drugs en gefladder van het ene bed naar het andere. Het inzicht dat ze uiteindelijk heeft is wel mooi, maar daarvoor moest ik wel 300 bladzijden doorspartelen en daarin valt ze nogal vaak in herhaling.

Het transgalactische liftershandboek – Douglas Adams ***
Dit leek me zo’n cultboek dat je eigenlijk toch ooit eens gelezen moet hebben. Ik ben niet zo’n science fiction fan, maar Star Wars bijvoorbeeld vind ik wel tof, dus ik gaf het een kans. En het bleek niet echt mijn ding te zijn. Wat ik er wel echt tof aan vond waren de verwijzingen naar typische en soms rare dingen die we als mensen doen en die dan vertaald werden naar de Melkweg, maar voor de rest was het soms een beetje te spacy voor mij. Leuk tussendoortje dat vlot wegleest, maar geef mij toch maar romans.

De keuze – Edith Eva Egger ****
Het lijkt misschien het zoveelste verhaal van een persoon die de concentratiekampen overleefde, maar dat is het niet. Ten eerste kunnen er niet genoeg boeken zijn die hun verhaal vertellen, want binnenkort zijn er geen overlevenden meer en hun verhaal blijft essentieel voor de wereld. En tweede vertelt dit boek vooral ook over hoe Edith in haar hoofd overleefde en hoe je met vreselijke dingen kan omgaan, of het nu de nazi’s of iets veel dichter bij huis is. En net dat maakt het boek anders dan boeken over hetzelfde onderwerp.

Louis & Louise – Julie Cohen ***
Hoeveel zou je leven verschillen of je nu als meisje of als jongen geboren wordt. Die scenario’s worden in dit boek uitgeschreven. Alleen jammer dat hun levens eigenlijk veel meer bepaald worden door een bepaalde gebeurtenis dan puur door hun geslacht en net dat had ik wel eens uitgewerkt willen zien. De schrijfster trekt er uiteindelijk nog een paar dingen bij om duidelijk te maken dat gender niet meer zo veel uitmaakt tegenwoordig, maar daarover ben ik het eigenlijk niet met haar eens. Het zou niet mogen uitmaken op veel vlakken, maar zo simpel is onze maatschappij (nog) niet.

9 november – Colleen Hoover **^1/2
Ik twijfel eigenlijk een beetje over mijn score. Ik vond het idee van 2 mensen die afspreken dat ze elkaar elk jaar op dezelfde datum op dezelfde plek gaan treffen wel mooi. En ik weet dat dat misschien al onrealistisch is, maar daar wil ik in een boek nog wel in meegaan. Alleen vond ik de rest allemaal zo onecht aanvoelen. Het gaat over 2 achttienjarigen die dingen meemaken en denken die voor mij totaal niet passen bij hoe een gemiddelde achttienjarige is. Ik las ook een aantal reviews die vinden dat het boek vrouwonvriendelijk is, maar daar heb ik niet zo op gelet in het boek. Misschien net omdat het voor mij toch al niet zo realistisch overkwam.

Wij zijn niet als hagedissen – Erika Bianchi ***^1/2
Het is een gebeurtenis in 1948 die heel dit verhaal bepaalt en toch wordt het boek van achter naar voor verteld. Het begint dus in het nu en gaat elk hoofdstuk een stukje verder terug in het verleden. Ik vond dat in dit boek best wel goed gedaan, al lag de schrijfstijl me niet helemaal (ik heb dat wel vaker bij Italiaanse schrijvers, ik weet niet of dat toeval is). Dus wel graag gelezen, maar eigenlijk toch nog net iets meer van verwacht.

Leerschool – Tara Westover ****
Het hallucinante verhaal van Tara die opgroeit in een Mormoons gezin kwam een paar keer als suggestie langs bij mensen die ik volg op Goodreads dus ik was benieuwd. Het verhaal leest als iets wat zich afspeelt 50 jaar geleden op z’n minst, maar eigenlijk is de auteur zelfs jonger dan ik. Het is best zware kost en het boek is zeker niet altijd super goed geschreven, maar zien hoe iemand omgaat met zoveel uitdagingen was wel echt bewonderenswaardig.

Weersverwachting – Jennie Offill ***
Ik ken een paar mensen die fan waren van dit boek en ik was wel geïnteresseerd in het thema klimaatverandering. Maar toen ik het boek opensloeg en begon te lezen, had ik heel snel door dat ik de schrijfster al kende en dat haar vorige boek, Verbroken beloftes, mij niet echt lag. En dat was voor dit boek dus hetzelfde. Ik heb het wel uitgelezen omdat ik dacht misschien nog iets bij te kunnen leren over het onderwerp, maar ik vond het weinig inhoudelijk op dat gebied.

De verloren dochter – Armando Lucas Correa ***
Er zijn al heel wat boeken met dit concept geschreven (oude persoon die een geheim meedraagt over de oorlog en het boek dat dan 80 jaar terug gaat in de tijd) en de meeste daarvan die ik al gelezen heb vond ik beter. Ik vond het boek niet heel goed geschreven. En in dit boek is er eigenlijk geen meerwaarde om ook het verhaal uit het heden te schrijven, want het wordt amper uitgewerkt.

De 8 of 9 levens van Stella Fortuna – Juliet Grames ***
Dit boek toont aan dat Italiaanse families vaak toch wel echt zo cliché zijn als ze worden voorgesteld op tv, maar vooral ook dat ze blijkbaar heel veel (en graag?) miserie hebben. Want in plaats van dat het een vieren is van het leven van Stella, is het vooral een te lang verhaal over hoe lastig het leven is en blijft het heel erg in het negatieve hangen. Het is gebaseerd op een waargebeurd verhaal waarvan beweerd wordt dat het nog erger was, maar af en toe een gelukkige noot heeft toch iedereen wel eens mag ik hopen. En dat miste ik wat in het boek.

En uit de bergen kwam de echo – Khaled Hosseini ****
Ik heb echt heel lang nodig gehad om in dit boek te komen. Ik was er in november in begonnen en deed weken over de eerste 50 bladzijden. Ik heb het toen maar gewoon aan de kant gelegd, maar omdat Hosseini mij met zijn andere boeken wel kon bekoren, wou ik het later toch nog eens een kans geven. Toen ik er onlangs terug in begon, heb ik het wel met plezier uitgelezen. Het is een beetje wennen dat het boek eigenlijk springt tussen verschillende personages die ergens wel met elkaar verbonden zijn maar waar je geen aaneensluitend verhaal krijgt. Je krijgt dus niet gewoon het relaas van Pari zoals de achterflap misschien doet vermoeden, maar ook van heel wat andere mensen.

Ondertussen ben ik al in een volgende boek bezig, een klepper van meer dan 1000 bladzijden. Als ik zo in de leesflow blijf, kan er ook al weer heel wat in het boekenoverzicht van volgend kwartaal.