Wat ik leerde van bouwen

Al meer dan een half jaar ben ik ondertussen verhuisd. Ik voel me hier absoluut al helemaal thuis, ook al zie ik soms nog iets te veel al het werk dat nog moet gebeuren. Als ik er nu op terugkijk dan kan ik eigenlijk wel zeggen dat het meeste vlot is verlopen. De papiermolen voor ze konden starten duurde veel te lang naar mijn zin, maar 1 keer ze begonnen graven en opbouwen, kon ik na een dik jaar intrekken in mijn villa.
Ik begrijp wel dat het niet voor iedereen mogelijk is om een eigen huis te bouwen, en al zeker niet alleen, maar ik ben zeker wel blij dat ik voor die droom gegaan ben. Dus daarom voor de mensen die het ook nog zouden willen doen, hierbij de dingen die ik geleerd heb van het proces.

• Denk goed na over wat onderhandelbaar is en wat niet. Je kan heel veel dromen hebben, maar meestal zorgt je budget (en soms ook de beschikbare tijd) er voor dat je toch keuzes moet maken. Ik probeerde dan vooral te bedenken waar ik absoluut niet op wilde toegeven en wat ook niet zo makkelijk meer aan te passen zou zijn en wat eventueel ook wel anders kon. Zo wilde ik lintelen boven de ramen in blauwe steen, een meerkost, maar niet iets wat ze later nog eventjes in de gevel kunnen steken.
  
• Natuurlijk is een huis een groot project waar je goed je hoofd bij moet houden, maar ik heb zeker ook wel mijn buikgevoel gevolgd. In keuzes zoals die hierboven, maar ook in met wie ik wilde samenwerken. De vloerder die ik koos was duurder dan het alternatief, maar ik had er een veel beter gevoel bij, dus ik heb toch meer uitgegeven en ik ben er zeker van dat dat het waard was. Eigenlijk heb ik maar van 1 keuze van firma een beetje spijt en dat was net voor hetgene waar ik alles digitaal moest regelen door Corona en ik dus geen echt contact had gehad met die mensen. Ik denk dat dat toch wel wat heeft meegespeeld.
  
• Ik probeerde de oproep om te Winkelhieren door te trekken in de bouw. Mijn aannemers kwamen dus allemaal zowat van rond de kerktoren hier. Ik snap nooit zo goed waarom mensen iemand laten komen van de andere kant van het land om bv een huis te voegen. Het is toch niet dat er in de buurt echt niemand dat goed kan. Grote voordeel vond ik vooral dat als er nog iets kleins moest gebeuren die mannen dan makkelijk nog even konden binnenspringen omdat het toch in de buurt was.
  
• Het is erg om te zeggen, maar degene die het hardst van z’n oren maakt, of laten we het ‘op je strepen staan’ noemen, dat is degene die in de bouw het meest gedaan krijgt. Dat heb ik echt meerdere keren mogen ervaren. Ik kan nogal goed op mijn strepen staan (soms zelfs iets te goed misschien), maar ik wou niet met me laten sollen en het is ook daardoor dat ik weinig vertragingen heb gehad.
  
• Je kan nooit helemaal het ideale huis creëren, want je noden zijn immers niet je hele leven hetzelfde. Ik kreeg er onverwacht al snel een huisgenoot bij en als ik geweten had dat mijn vriend er bij zou komen, dan had ik misschien een paar dingen anders gedaan, omdat hij soms andere noden heeft dan die ik had bedacht. Maar ja, had ik iemand anders leren kennen dan had die weer andere noden gehad. En zelfs mijn noden zullen over 30 jaar ongetwijfeld verschillen van die van nu. Het huis zal wel een beetje mee evolueren.

• Verwacht niet dat je direct in zo’n mooi huis trekt als je ziet op Blind Gekocht en consoorten. De reveals zijn daar altijd zo mooi, dat ik soms mijn eigen huis ineens toch niet zo knap vond als ik gehoopt had. Tot ik besefte dat het maar heel weinig mensen gegeven is om te verhuizen naar een woning waar alles tot in de puntjes af is en ook nog eens gestyled is door een interieurvormgever. Kadertjes ophangen was hier zeker niet prioriteit 1 bij de verhuis, dat komt mondjesmaat allemaal nog wel aan bod.

Ik ga nu niet zeggen dat het soms geen bloed, zweet en tranen heeft gekost, maar ik zou het zeker opnieuw doen (allee, niet echt he, ik ga niet nog eens een ander huis bouwen, maar je weet wat ik bedoel).