Uit z’n rol

Het is wat, om bij te kunnen houden wat er allemaal in onze maatschappij gebeurt op gebied van jezelf mogen zijn (nee, ik ga niet het woord woke gebruiken). Ik voel me nog niet oud genoeg om mijn leeftijd als excuus te gebruiken dat ik niet meer altijd mee ben, maar soms wordt het toch moeilijk om het allemaal te blijven volgen.

De vraag is: is het nodig om altijd en overal te volgen? Als het gaat over de omgang met mensen, dan vind ik dat het antwoord ja moet zijn. Want iedereen waarmee ik in contact kom verdient respect, wat hun geaardheid, voorkeur of gevoel ook is. Je mag zijn wie je bent en je mag mij ook vragen om daar in de mate van het mogelijk rekening mee te houden.

Maar moet dat ook overal compleet uitgemolken worden? Hier in België valt het precies nog mee, maar in een aantal Amerikaanse series op tv begin ik me er echt aan te ergeren. Ineens duiken in al die series personages op die holebi zijn of die genderneutraal of -fluïde zijn. Geen probleem met zo’n personage op zich, maar niet als het de excuus-homo is. Introduceer gewoon een nieuw holebi-koppel, maar kom niet af met een nieuw lgbtq+ personage die er als bij toverkracht voor zorgt dat een personage dat al 10 jaar hondstrouw is en op mannen valt ineens haar vent bedriegt omdat ze beseft dat ze op vrouwen valt of iets van die strekking.

Eigenlijk gaat het zelfs niet eens over holebi’s en consoorten. Ik erger me er vooral aan als scenarioschrijvers geen rekening houden met de personages die ze gecreëerd hebben en hen dus iets laten doen dat totaal niet past met hoe ze de voorbije jaren deden. Ik als kijken heb wel mee geïnvesteerd in meeleven met die mensen he, dat moet gewoon kloppen. Spreken we dus af dat het een beetje realistisch blijft (en ja, ik besef dat ik tv-serie en realistisch samen heb gezet, maar je weet wat ik bedoel, toch?)?