Wat Lieze leest (2022 – 4)

De laatste maanden van 2022 ging het leestempo een heel pak omlaag. Een passend einde bij een leesjaar dat niet super top was, want ik ontdekte in mijn jaaroverzicht dat ik geen enkel boek las dat ik 5 sterren gaf. Dat wil niet zeggen dat ik geen goeie boeken las, maar ik hoop dat er in 2023 toch weer een paar tussen zitten waar ik echt helemaal ondersteboven van ben.

De som van jou en mij – Cecelia Ahern ****
Er zijn weinig van haar boeken die kunnen tippen aan haar debuut PS I love you, maar als Cecelia Ahern een nieuwe uitbrengt, dan heb ik hem toch altijd graag gelezen. Deze gaat over iemand die op zoek gaat naar wie de belangrijkste mensen in haar leven zijn en welke impact ze op haar hebben. Een vraag die me in ieder geval zelf ook wel even aan het denken zette.

De verloren zus – Kathleen McGurl ***
Een roman over het leven achter de schermen op de Titanic en haar zusterschepen, dat vond ik wel een interessant uitgangspunt. Alleen vond ik het een beetje misgaan doordat de schrijfster er ook nog eens een heel verhaal in het heden wou bijsteken met parallellen met het verhaal in 1912. Niks tegen 2 tijdlijnen, maar té veel gebeurtenissen halen wel wat de flow uit het verhaal.

De jaagster – Kate Quinn ***
Nog maar eens een oorlogsboek, waarbij het grootste deel van het verhaal zich afspeelt na de oorlog. Het gaat namelijk over nazi-jagers die op zoek zijn naar een Duitse met een hele slechte reputatie. Ook hier weer werden voor mij een aantal verhalen te veel door elkaar verteld, waarbij het boek gerust wat korter had gekund door wat verhaallijnen te schrappen.

Vanuit het niets – Julia Navarro **
De andere boeken van Julia Navarro die ik las vond ik echt goed, deze was een zware teleurstelling. In dit boek worden 2 mannen gevolgd, eentje die zijn familie verliest door een militaire actie in Israël en eentje die deel uitmaakte van die militie. Alleen is alles zo stereotiep en is er eigenlijk niemand in het boek waar ik enige sympathie voor voelde. De plottwist op het einde deed me dan ook heel weinig.

De eerste maandag van de maand – Peter Zantingh ****
Gelukkig stelt Peter Zantingh nooit teleur. De schrijfstijl is zoals in zijn andere boeken: simpel maar zo raak. Deze keer gaat het niet over een personage dat met de dood te maken krijgt, maar met een dwangneurose. Een onderwerp dat ik om 1 of andere reden altijd heel intrigerend vind.

De oorlogsbibliotheek – Addison Armstrong ***^1/2
Opnieuw 2 verhaallijnen: eentje tijdens de 1e wereldoorlog op het slagveld en meer bepaald de bibliotheek van het ziekenhuis en dan eentje in de jaren 70 waarbij vrouwen bij de zeemacht mogen gaan. Er zaten een aantal heel interessante dingen in over hoe boeken een rol speelden in deze tijden, maar er werd ook heel erg gespeeld op racisme en dat thema nam eigenlijk een grotere plek in dan nodig was voor het verhaal. Je moet het voor mij niet verstoppen, maar als het niet relevant is, dan moet het er niet absoluut bij gesleurd worden.

Norwegian Wood – Haruki Murakami ****
Met dit boek heb ik geworsteld. Ik geraakte niet helemaal in het verhaal, maar ik denk dat dat meer aan mij lag dan aan het boek. Ik heb het op een slecht moment gelezen denk ik. Want hoe een aantal Japanse studenten omgaan met grote veranderingen maar vooral met verwijderingen van elkaar, zit wel echt heel goed in elkaar. Al ben ik niet helemaal fan van hoe bepaalde dingen nogal plastisch beschreven worden, maar dat is blijkbaar nogal eigen aan de auteur.

Toen de wereld brak – John Boyne ***
Het vervolg op ‘De jongen in de gestreepte pyjama’. In dit boek wordt verteld wat er met de zus van Bruno gebeurde na het vorige boek. En uiteraard heeft Gretel het niet gemakkelijk en maakt ze een aantal rare/slechte keuzes in haar leven. Maar waar je bij het eerste boek kon denken dat het niet altijd zo geloofwaardig was, was dat wel een mooi fictieverhaal. In dit boek is dat niet zo en dacht ik geregeld: allee echt, komaan!