Ik word nog een echte Canvas-kijker. Na de werkende mens vorige week, keek ik dit weekend naar Twintigers, een programma dat ik eerder deze week had opgenomen. Ik ben zelf geen twintiger meer, maar aangezien het toch nog niet zolang geleden is, voelde ik me toch aangesproken door het programma. Want het gaat over keuzes die jonge mensen maken. En die keuzes zullen voor mij niet zo verschillend zijn als de twintigers die op televisie opdraven.
Wat me echt raakte, was de statistiek in beeld verscheen dat 3% van de twintigers ontevreden is over zijn leven. Ik zou gedacht hebben dat dat veel meer zou zijn. Want ik heb gevoel dat ik een heel groot deel van mijn twintiger jaren ontevreden was. Maar ik had ook het gevoel dat dat niet zo abnormaal was, dat veel leeftijdsgenoten aan het worstelen waren.
Natuurlijk is het goed nieuws dat ‘maar’ 3% zich ongelukkig voelt. En andere mensen zullen misschien denken, amai, de volle 3%, dat is veel te veel. Maar mij maakt het triestig, want misschien ben ik dan toch niet zo normaal. En ondanks alles wat ik al heb geprobeerd, heb ik vaak het idee dat ik geëvolueerd ben van een ontevreden twintiger naar een ontevreden dertiger. Eentje die al wel heel wat lessen heeft geleerd, maar nog altijd worstelt met een aantal dingen en nog steeds zit te wachten tot alles nu eindelijk in de plooit valt.
levelieze.com 