Soms kom je op een hele gekke manier bij boeken terecht. Deze keer was het via Familie, de soap op tv, niet iemand van mijn familie. Eén van de personages was er over bezig, waarop zijn tegenspeelster het boek gaat halen en er in gaat lezen. Ik voelde me aangesproken door de titel en ging er in de bibliotheek naar op zoek. En het was een boodschap die bleef hangen. Het boek gaat namelijk over de 5 belangrijkste dingen waarvan mensen spijt hebben op hun sterfbed.
Het hoofdstuk dat me het meest is bijgebleven, is hetgene waarin ze spreekt over hoe mensen een product worden van hun omgeving. In het boek gaat het over een man die door omstandigheden al op redelijk jong leeftijd in een verzorgingstehuis terecht komt, tussen mensen die amper nog iets kunnen en zo zelf ook wegkwijnt. Maar de schrijfster vertelt bijvoorbeeld ook hoe zij in het verleden vaak werd beïnvloed door slechte vrienden. En na het lezen van dat hoofdstuk besefte ik hoe waar het is dat je omgeving een immense invloed heeft op jou. Ik vertelde eerder al eens over mijn vorige job waarbij ik echt het gevoel had dat die job mijn identiteit bepaalde. Daar was ik dus al heel duidelijk een product van mijn omgeving. Maar ook thuis merkte ik dit op. Toen ik een 2-tal jaar geleden noodgedwongen even terug thuis bij mijn ouders ging wonen, gedroeg ik me ook anders omdat ik terug in de dochterrol zat. Of onder vrienden, je wil er bij horen dus je past je aan aan wat zij doen.
Op een bepaald moment ben ik zelfs ‘gevlucht’ naar een andere omgeving, in de hoop dat ik er een product van zou worden. Ik voelde me niet gelukkig in mijn leven, dus liet mijn geboortestad achter en ging ergens anders wonen. Zo hoopte ik een soort van nieuw begin te kunnen maken. En tot op zekere hoogte lukte dat. Ik werd voor een deel een product van mijn omgeving. Maar het is niet de omgeving die je geluk brengt, je laat ongelukkig zijn niet achter als je verhuist, maar draagt het gewoon ergens mee in één van de dozen en uiteindelijk komt het toch terug boven. En toen ik daar bij een nieuwe vereniging ging en daar een product van de omgeving werd, werd het er niet beter op. Ik omringde me namelijk met mensen die ook single waren en heel wat bagage meedroegen. Dan denk je misschien dat het goed is om gelijkgestemden te hebben, maar je wordt al snel meegetrokken in zaaguurtjes over alles wat mannen je ooit hebben misdaan zodat je je niet echt op de juiste manier openstelt voor iemand nieuw.
En als ik nu op alles terugkijk, dan weet ik niet op welke manier ik momenteel een product ben van mijn omgeving. Want ik ben heel erg op zoek. En dan merk ik dat ik vooral teruggrijp naar vroeger. Omdat ik toen ongetwijfeld ook een product was van mijn omgeving, maar misschien was dat zo slecht nog niet. Ik voel me goed terug ‘thuis’ in mijn gemeente, met mijn vriendinnen die al meegaan sinds mijn schooltijd. En als de omgeving me niet aanstaat, dan moet ik mijn huidige omgeving misschien gewoon wat aan mezelf aanpassen…
PS: het boek is trouwens ‘Als ik het leven mocht overdoen’ van Bronnie Ware. Een echte aanrader.
levelieze.com 