Ik sta niet op de barricades om het milieu te redden. Ik heb het graag warm genoeg, was niet altijd in de daluren en steek bijna alles in de droogkast. Maar dat betekent niet dat ik helemaal niks doe om mijn groen steentje bij te dragen. Ik neem altijd een winkelmandje mee naar de supermarkt, neem mijn groenten los mee in de winkel in plaats van ze allemaal afzonderlijk in een plastic zakje te steken (of ik haal mijn groentenpakket bij de boer), sorteer mijn afval en koop vaak navullingen in plaats van een hele nieuwe bus. In principe doe ik dit laatste omdat het me beter lijkt voor onze planeet, maar ook omdat het vaak goedkoper is. Tot ik vandaag in de supermarkt merkte dat dat voor mijn douchegel niet klopt. Het navulpak met exact dezelfde inhoud en volgens de verpakking 75% minder plastiek, kost 15% meer dan de gewone bus.
Ik heb uiteraard wel gewoon braafjes het navulpak gekocht, zoals het een echt groen meisje betaamt, maar ergens klopt het toch niet. We horen overal dat we de wereld moeten beschermen en dat we afval moeten beperken. Maar tegelijk praten mensen over crisis en letten op hun uitgaven. Vaak is het toch zo dat je mensen pas echt iets laat veranderen als ze het in hun portemonnee voelen. En dan zegt mijn rechtvaardigsheidsgevoel met een opgestoken vingertje: waarom maken ze niet gewoon de versies die beter zijn voor het milieu goedkoper dan de anderen?
levelieze.com 
Een gedachte over “Groen meisje”