Gisteren had ik afgesproken met mijn studievriendinnen van vroeger. We wonen verspreid over het land, dus we lopen de deur niet plat bij elkaar, maar een keer of 4 per jaar proberen we toch zeker om een datum in onze agenda te vinden dat we allemaal vrij zijn zodat we kunnen bijpraten.
Net omdat we allemaal ergens anders wonen, is onze studentenstad Leuven vaak de plaats om samen te komen. Zo ook gisteren. Het was al een tijdje geleden dat ik nog in Leuven was geweest (zo konden we ons gisteren samen nog heel oud voelen omdat we al 10 jaar zijn afgestudeerd), maar er is altijd iets dat maakt dat ik weet dat ik terug thuiskom waar ik 4 jaar op kot heb gezeten. De geur!
Leuven wordt uiteraard gedomineerd door de brouwerij. Als je daar langskomt en ze zijn aan het brouwen, dan ruik je dat in heel de stad. Sommige mensen vinden dat het stinkt, ik vind het een beetje ruikt naar cornflakes of havermoutpap. En ik hou er wel van. Voor mij is het een geur die zo verbonden is met mijn studententijd, dus hangen er mooie herinneringen aan. Zeker omdat de geur zo specifiek voor daar is. En het is bewezen dat geur gelinkt is aan herinneringen en emoties.
Al is Leuven niet de enige stad waar een reukje aan zit. Turnhout heeft ook z’n eigen geur. Daar heb je namelijk de koffiefabriek en als ze daar aan het branden zijn, heeft ook heel de stad het geweten. Laat ik nu echt geen koffieliefhebber zijn, dus mij doet het niet veel, maar een vriendin van mij vindt het heerlijk en loopt met een glimlach rond van de geur alleen al. Maar geef mij toch maar Leuven, ik drink ook liever een pintje dan een tasje koffie.
levelieze.com 