Soms heb je van die mensen die het perfecte leven lijken te hebben. Slanke lijn, haar altijd mooi in de plooi, mooie kleren, goede job, knappe man, mooi huis en lieve kindjes. Of ze die perfectie bereiken door de tips van de boekskes te volgen zoals Karen Damen een tijdje probeerde (wat een zalig programma was dat trouwens!), dat weet ik niet, maar ook met die tips lijkt het me toch niet echt te lukken om mijn leven helemaal op orde te krijgen.
Nu kan ik daar wel eens jaloers op zijn, op die mensen die er zo perfect lijken uit te zien en waarbij alles voor de wind lijkt te gaan. Niet dat ik niet de kanttekening kan maken ergens ver weg in mijn hoofd dat schijn ook wel eens kan bedriegen, maar toch. Op zo’n moment voel ik me toch vaak een beetje te kort schieten en zou ik willen dat het bij mij ook allemaal in de plooi zou vallen.
Nu hoop ik dat ik niet van leedvermaak beschuldigd word, maar als je dan zo’n mensen een klein beetje van hun voetstuk ziet vallen, dan voel ik toch opluchting. Want als die ene perfecte collega helemaal niet zo goed blijkt in agendaplanning en moeite heeft met ons clean desk principe, of als die perfecte vriendin ineens super zenuwachtig blijkt te zijn als ze voor een groep moet spreken, dan kan ik mijn eigen tekortkomingen ook weer wat beter relativeren. Menselijk, toch?
levelieze.com 
Best wel herkenbaar! Ik heb wel vaker gemerkt dat bij vrienden of familie waar alles perfect lijkt, het soms ook eens rommelig is of er een ruzie de kop op steekt. ’t Is niet altijd beter op een ander :-)
LikeLike
Ik denk dat het geen leedvermaak is, maar gewoon herkenning waar je je wat beter door voelt. En dat is inderdaad wel een fijn gevoel.
LikeGeliked door 1 persoon
Eigenlijk is niemand perfect en dat zou maar saai zijn denk ik. Trouwens, denk je dat mensen die de hele dag dwangmatig met kapsel, make-up, lijnen enz… gelukkig zijn?? Er zijn belangrijker dingen in het leven, echt!
Dus wat leedvermaak soms, ik doe mee! :)
Ik ben gelukkig door niet perfect te willen zijn!
LikeGeliked door 1 persoon