Soms voelt het al normaal, geen mama meer hebben. En als ik mezelf op dat gevoel betrap, dan vind ik dat vreselijk. Want het mag niet normaal zijn. Ze is nog maar zo’n 18 maanden dood en een mama verliezen is zoiets ingrijpend. Hoe kan dat dan in godsnaam al normaal aanvoelen? Het mag niet, het kan niet.
Waar het voor mij anders vaak zo moeilijk is om dingen los te laten, lijkt het dan ineens of dit wel gewoon gelost is. Ineens is het er in gekropen en sta ik er niet meer bij stil dat ik iemand ben zonder moeder. Omdat dat normaal is geworden…
levelieze.com 
Ik ‘like’ dit wel, maar je weet wel wat ik bedoel. Ik wist niet dat het bij jou ook nog maar 18 maanden was. Het is zo’n dubbel gevoel hé. Best dat het intense gevoel van in het begin niet zo intens blijft, want anders kan je gewoon niet meer leven. Maar dat je er dan plots aan gewoon bent, dat is toch ook maar beangstigend. Ik herken je worsteling met dat idee helemaal. Bedankt om te delen.
LikeGeliked door 1 persoon
Sterkte!
LikeLike
Mooi beschreven, het blijft een dubbel gevoel! Maar gewoon?? Dat nooit, ik wen er na 32 jaar nog niet aan!
LikeGeliked door 1 persoon
Niemand zou zijn mama mogen verliezen gewoon….. En hoe moeilijk dat normale gevoel ook is, ik denk dat het een soort overlevingsmechanisme is
LikeGeliked door 1 persoon