Lieze checkt in #58

Ik werd vanmorgen wakker om iets na 7, vond dat toch wat vroeg voor een zondagochtend en draaide me nog eens om. De volgende keer dat ik op de wekker keek was het ineens half 10 en hoog tijd om op te staan en werk te maken van mijn weekoverzicht.

Zondagavond ging de tv uit, de gsm op stil en de computer en tablet uit de buurt. Bleef over: de zetel en een goed boek. Ik had echt nood aan rust na een emotioneel zware week.

Afgelopen weekend kreeg ik in de winkel Napoleon-snoepjes als attentie voor Weekend van de Klant. Het zakje bleef dicht tot maandag, maar toen snoepte ik er toch stiekem eentje. Dat bracht echt zoveel herinneringen terug. Vroeger toen we klein waren werden we namelijk afgehaald van school door onze overbuurvrouw (die ook de oma was van mijn beste buurmeisje). In de auto lag voor ons allemaal (zus, buurmeisje en buurjongen) een snoepje klaar. Niet elke dag hetzelfde, maar de Napoleonnekes vond ik toch altijd een behoorlijk hoogtepunt. Pure nostalgie nu dus. Bestonden die vroeger trouwens ook al in verschillende kleuren?

Dinsdag typte ik een blogpost over dat ik wat minder inspiratie heb. Dat deed ik niet om complimentjes te verzamelen, maar uiteraard deed het me heel veel deugd om van mijn lezers te horen dat ze hier graag komen.

Op sommige dagen moet je wat langer naar lichtpuntjes zoeken. Woensdag gebeurde er eigenlijk helemaal niks speciaals. Ik ging werken en was ’s avonds thuis. Blij met mijn job en blij met een huisje waar ik me thuis voel, meer moet dat niet zijn zeker.

Ons kantoor is tegenover de hogeschool. En op de hogeschool zitten studenten die graag feesten. Dat doen ze meestal na de werkuren, maar donderdag was het Studentenwelkom of iets en stonden de boxen al in de namiddag te dreunen. Gelukkig maken ze bij ons geen probleem van thuiswerk, want ik dreunde op kantoor bijna van mijn stoel af. Focussen op cijfertjes is dan nogal moeilijk.

Vrijdag had ik met iemand afgesproken. De avond verliep niet zo geweldig, maar ik kreeg er wel wat inzichten door én inspiratie voor mijn blog om hier wat gedachten neer te schrijven.

Zaterdag tenslotte maakte ik tijd voor een vriendin die op haar verjaardag behoorlijk triestig nieuws te verwerken kreeg. Uitgebreid feesten zat er niet in, maar gezellig iets gaan eten en het verdriet doorspoelen met een lekkere cocktail kon wel. Veel kan een mens niet zeggen om de pijn weg te nemen, maar er zijn is een goed begin.