Lieze checkt in #66

December al jongens, hoe snel gaat het toch. Ik moet me op het einde van dit jaar wel wat rustig houden want heb een ontstoken pees, maar dat is alleen letterlijk stilzitten, niet figuurlijk gelukkig.

Zondag las ik het laatste boek dat nog nodig was om het 30e puntje van de Verbeelding Bookchallenge te kunnen doorstrepen. Ik las Le Petit Prince, een boekje dat ik al jaren niet meer had vastgehad en nu voor heel wat mooie nieuwe inzichten zorgde. Volgende week schrijf ik een nieuwe update over de boeken die ik sinds de zomer heb gelezen.

Ook gehoord dat Ketnet deze week 20 jaar bestond? Ik was net iets te oud om nog helemaal bij de Ketnetgeneratie te horen, maar toen er maandag een aantal jeugdhelden mochten opdraven bij Van Gils & Gasten, bleef ik toch zitten om even heel erg nostalgisch te zijn met Samson, Spring en de vroegere wrappers.

Totaal onverwacht kreeg ik dinsdag een telefoontje over een project dat hopelijk gerealiseerd wordt in 2018. In mijn hoofd ben ik er al lang mee bezig, maar de externe factoren leken nog niet helemaal in orde. En nu komt er toch schot in de zaak. Joepie!

Woensdag hadden we kaartjes om naar het concert van Niels Destadsbader te gaan. Gezellige avond, vooral omdat er een aantal vriendinnen waren die ik al een hele tijd niet meer had gezien. En omdat we als echte groupies nog gingen aanschuiven voor een foto, hadden we tijd genoeg om bij te praten.

Aangezien ik nu niet kan gaan sporten, heb ik wat meer avonden vrij. Soms is dat leuk, soms duurt de avond ook wel gewoon lang. Donderdag was dan ook nog eens koud en nat. Eigenlijk moest ik dus gewoon blij zijn dat ik niet meer buiten moest komen en lekker binnen onder mijn dekentje kon kruipen.

Vrijdag was mijn eerste dag van de nieuwe challenge en moest ik dus online wegblijven. Niet dat ik daar nu uren aan gespendeerd zou hebben, maar ik had toch het gevoel dat ik iets alternatief moest zoeken en deed daarom na het werk al een heel groot stuk van mijn huishouden. Toch een leuk gevoel om zo het weekend in te kunnen gaan.

En dan moest ik zaterdag nog niet eens zelf koken, want we mochten bij papa aanschuiven. Hij had heel fier eens iets gemaakt dat hij nog nooit geprobeerd had. Gewone boerenkost, maar daar scoor je bij mij altijd mee en het was mooi om te zien dat hij spontaan zo’n dingen doet. Een mens is nooit te oud om te leren.