Lieze overpeinst

Een adviseur zonder advies

Ik doe mijn job heel graag. Ik mag een klein deeltje uitmaken van iemands droom om een zaak te starten. Ze vragen mijn advies en ik kan hen helpen. Wat heel leuk is, maar soms brengt dat bij mezelf toch ook een behoorlijke druk met zich mee. Want die mensen leggen hun zaak voor een stukje in mijn handen. Wat als ik daar iets verkeerd mee doe?Het is een gevoel dat de laatste tijd vaker op me drukt. De grote verantwoordelijkheid die ik voel voor de ondernemers die ik in begeleiding heb. Ze komen naar mij voor advies en dus vind ik dat ik ook overal advies over moet kunnen geven. En dat lukt naar mijn gevoel niet altijd. Wat dan weer maakt dat ik heel erg aan mezelf als adviseur begin te twijfelen. Zo hard dat ik soms heel graag een stapje terug zou willen zetten om die onzekerheid gewoon kwijt te geraken.

En ik besef wel dat het als adviseur vaak gaat over de juiste vragen stellen en luisteren, in plaats van alle antwoorden te formuleren. Maar toch. Ik merk dat ik me voor een gesprek vaak al druk maak of ik het wel goed zal doen. En me afvraag hoe ik het moet aanpakken. Ik ben er niet meer gerust in. En dat vind ik geen fijn gevoel. Want mijn job is belangrijk en ik wil me daar goed in voelen. Maar dat lukt de laatste tijd niet altijd meer…

10 gedachten over “Een adviseur zonder advies”

  1. Ik merk dat ik zelf onzeker word in mijn werk als ik niet zo lekker in mijn vel zit. Ik denk dat je op zich erg capabel bent. Een deel van adviseur zijn is ook weten dat de persoon of organisatie die je adviseert uiteindelijk zelf verder moet kunnen en niet afhankelijk zijn van jou, dus dat zou je verantwoordelijkheid wat kunnen rekativeren. Het ligt in hun handen, niet in de jouwe…

    Geliked door 1 persoon

  2. Ik heb al vaak gemerkt dat mensen het eigenlijk totaal niet erg vinden als je iets niet goed weet, zo lang je daar ook eerlijk over bent. Ze voelen het aan als je iets zegt waar je zelf niet helemaal zeker over bent / achter staat en dat komt veel minder goed over dan dat je gewoon zegt: ik weet het even niet goed maar ik zal het voor je navragen. Zoiets. Allez, ik weet niet of dat mogelijk is in jouw job hé, maar ik pas dat regelmatig wel toe.

    Like

  3. Ik had dat soms ook wel. Als ik opleidingen volgde, stonden daar vaak mensen vooraan die niet meer ervaring hadden dan ik, soms zelfs een heel stuk minder. En dan twijfelde ik wel aan mezelf. Ik vond van mezelf dat ik de waarheid niet in pacht had en dus geen recht van spreken. Tot ik besefte dat het vaak gaat om het vertellen van eigen ervaring en jouw gevoel meegeven. Eerder dan de absolute waarheid te moeten verkondigen. Er is ook niks mis met ‘dat moet zelf even controleren, dat weet ik niet zomaar’ te zeggen tegen iemand. En dat idee heeft me wel geholpen om nu toch steviger op m’n benen te staan in zulke situaties.

    Geliked door 1 persoon

  4. Ik snap wat je zegt, ik heb dat gevoel ook vaak op mijn werk. Tot ik toevallig hoor hoe collega’s het aanpakken en die ook niet alles blijken te weten. Dus misschien is je onzekerheid wel volledig onterecht?

    Like

  5. Ik versta heel erg goed wat je zegt, al komt die onzekerheid bij mij door een aantal andere factoren. Ik doe mijn job doodgraag maar me elke dag zo onzeker voelen is tegelijkertijd moordend

    Like

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s