We blijven ook mensen

Het wereldwijde web, uiteraard ben ik daar fan van. Kunnen bloggen, Whatsappjes sturen met leuke foto’s, altijd en overal dingen kunnen opzoeken, de mogelijkheden zijn eindeloos en ik heb dus zeker niks tegen moderne communicatie. Maar soms lijkt het alsof die moderne communicatie, waarbij dat we communiceren via een schermpje, mensen doet vergeten dat er aan de andere kant van dat schermpje ook gewoon een mens zit en dat is natuurlijk jammer.

Communicatie blijft immers nog altijd iets dat alleen maar werkt als er sprake is van actie en reactie. En door er een schermpje tussen te steken, is het ineens wel makkelijker geworden om die reactie niet meer te moeten geven of de impact ervan niet te zien op degene die aan de andere kant zit.

Zo hoorde ik overlaatst iemand klagen dat ze dingen te koop had staan via een tweedehandssite en dat heel veel mensen gewoon reageren met 1 woord: geen aanspreking, geen volzinnen, precies allemaal niet nodig. En als er dan eens een afspraak werd gemaakt om iets te komen ophalen, dan gebeurde het dikwijls dat mensen gewoon niet kwamen opdagen. Alsof dat allemaal maar normaal is. Je kent alleen maar een naam op het scherm en niet de persoon, dus het lijkt niet meer nodig om dan nog aan de elementaire beleefdheid te voldoen.

Ik merk het ook bij online daten. Daar heb je dan mannen (en ongetwijfeld ook vrouwen) die niet reageren, vuile dingen durven zeggen, je aan het lijntje houden en je zelfs gewoon laten zitten voor een date zonder er maar 1 woord aan vuil te maken. Want die sites laten met één druk op de knop toe dat je iemand blokkeert, zonder dat je daar een reden voor moet geven. Dus je kan heel wat energie en tijd steken in iemand, als die aan de andere kant van het schermpje ineens geen zin meer heeft, dan blijf je gewoon achter. Zonder dat die ander er last van heeft, maar ook zonder dat die heeft nagedacht over de gevoelens van de andere kant. Want daar zit gewoon een mens, geen computer. En dat is via een schermpje wel heel makkelijk te vergeten.