Net zoals er voor relaties iets bestaat als de 7 year itch, zou er voor jobs iets bestaan als de 5 year itch. Blijkbaar is het heel normaal om na 5 jaar bij dezelfde werkgever te beginnen nadenken over wat je bereikt hebt, of je voldoende appreciatie krijgt, hoe je verder wil en of je wil blijven of niet. Voor het eerst in mijn professionele leven werk ik langer dan 5 jaar bij dezelfde werkgever en ik herken sommige dingen wel, want een beetje zelfevaluatie op tijd en stond is nooit verkeerd.
Ik moet immers nog heel wat jaren werken en hoorde een aantal maanden geleden de uitspraak dat je eigenlijk zou moeten werken alsof je oneindig leeft. Wat de spreker daar mee bedoelde was dat je jezelf zou moeten afvragen of je je job nog wel zou willen blijven doen als je ze nog 150 jaar zou moeten doen. Ik heb zeker al jobs gedaan waar ik heel snel kon zeggen dat dat niet zo was. En ik vind het ook moeilijk om volmondig ja te antwoorden over mijn huidige job, want het is overal wel iets. Maar wat ik wel besefte was dat ik van alle jobs/werkgevers die ik al gehad heb, wel iets heb kunnen meenemen en leren. En dan bedoel ik niet inhoudelijk, maar vooral over mezelf en wat ik belangrijk vind.
Zo was mijn allereerste job in de uitzendsector. En heel eerlijk, die sector is echt gewoon kut om in te werken. Er wordt zoveel druk op je gelegd. Dat ik jong en nieuw was werd totaal niet in rekening gebracht door de klanten en het was snel duidelijk dat je niet kan presteren als je er niet eens de kans voor krijgt. Ik was dan ook heel blij dat ik na een aantal maanden aan de slag kon op mijn stageplaats. Daar was ik heel graag en had ik een heel fijn team, iets wat ik echt heel belangrijk vind op de werkvloer. Maar ik trapte wel in de valkuil van heel veel van mijn identiteit te ontlenen aan mijn werk en dat maakte mijn ontslag daar eens zo zwaar.
Daarna deed ik een aantal interim opdrachten en vond ik het vooral moeilijk werken in de hele kleine ondernemingen, waar maar een paar mensen zaten. Ik werk graag op gelijke voet met mensen samen en ik zat een paar keer in een toxische omgeving waar werk en privé niet voldoende gescheiden waren en waar je dan midden in de familieproblemen van je bazen belandt. Bij een andere tijdelijke opdracht merkte ik dan weer vooral hoe belangrijk interne communicatie is om duidelijke verwachtingen van elkaar te kunnen hebben. En dat gaat langs twee kanten, ik mag ook verwachtingen hebben van mijn werkgever, niet enkel andersom.
Tenslotte was een grote les die ik kon meenemen op het werk dat ik mag laten zien dat ik bepaalde capaciteiten heb. Ik werd dan wel aangenomen om een puur uitvoerende administratieve job te doen, maar ik kon meer dan dat en ik hoefde dat niet te verstoppen. Want toen ze wisten wat ik nog kon, kreeg ik kansen om te groeien en mijn talenten in te zetten. Iets wat me zeker in mijn huidige job ook al wat mooie opportuniteiten heeft opgeleverd.
Mijn werkparcours voor ik bij mijn huidige organisatie terecht kwam was dus best hobbelig, maar achteraf bekeken denk ik niet dat ik met spijt moet terugkijken. Een mens kan van heel wat dingen iets leren en toen ik solliciteerde voor wat ik nu doe, wist ik al een pak beter wat ik wou maar vooral ook wat ik niet wilde. En als die 5-year-itch toch te hard begint te jeuken, dan zijn er misschien weer nieuwe kansen om te leren.
levelieze.com 
Af en toe kreeg ik ook de kriebels, toen ik nog werkte. Ik herken wel wat je hier schrijft. Ik ben steeds toch gebleven, maar heb daar achteraf wel spijt van. Volgens mij is het prima om af en toe eens lekker in een nieuwe omgeving te starten.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ben juist super blij nu met een vast contract op 1 werkplek te zitten. Al die jaren kreeg ik geen vast contract en moest je weer opnieuw starten. Ik werk nu ruim 6.5 jaar voor deze werkgever en ben echt super blij waar ik zit. Bij mij op werk zijn er ook genoeg mogelijkheden om je te blijven ontwikkelen, wat ik zeker wel belangrijk vindt.
LikeLike
Ik wil zeker ook niet terug naar de tijd dat ik op verschillende plaatsen met een tijdelijk contract werkte, het brengt toch heel wat onzekerheid mee. Of ik op mijn huidige werkplek nog jaren wil blijven zal ook een beetje afhangen van de ontwikkelingsmogelijkheden, we krijgen binnenkort een nieuwe baas, dus dat is altijd een beetje spannend op dat gebied.
LikeLike
In die toxische omgeving zit ik middenin…..en heb eindelijk door dat ik niet meer voor een klein bedrijf wil werken en vooral om die reden. En inderdaad regelmatig stilstaan bij wat jij wil, het is niet alleen wat jij het bedrijf te bieden heeft, maar ook wat heeft het bedrijf jou te bieden.
LikeLike
Ik wil ook nooit meer terug naar een klein (familie)bedrijf, is me een keer teveel tegengevallen. Ik hoop dat je snel iets anders vindt.
LikeLike
Hmm, blijkbaar gebeuren die “itches” bij mij wat vroeger dan gemiddeld, want in onze relatie was het na vijf jaar van dat en een job heb ik voorlopig ook nog geen vijf jaar volgehouden. Bij die in België zou ik die grens misschien wel gehaald hebben waren we gebleven (hoewel, de druk lag er toch wel heel hoog), bij de huidige is het na minder dan drie jaar al genoeg geweest… Merci trouwens om te linken naar dat oudere berichtje over identiteit, dat is bij mij jammer genoeg ook heel erg een probleem. Fijn als je je job/studie/… graag doet, maar ik heb het al aan den lijve ondervonden hoe gevaarlijk het is er je hele identiteit aan op te hangen.
LikeLike
Ik had tot mijn huidige job ook nog nooit 5 jaar gehaald. Er zijn ook zoveel factoren die mee bepalen of het goed zit of niet. En zelfs als er veel goed zit kan die itch dus ook nog de kop opsteken.
LikeGeliked door 1 persoon