Nood aan me-time?

Als je veel stress hebt in je leven, dan wordt er al snel gezegd dat je moet zorgen voor me-time. Tijd voor jezelf nemen en fijn iets doen voor jezelf. En dat klinkt op zich heel logisch, maar als je dan ziet hoe bijvoorbeeld magazines dat invullen, dan gaat het over je terugtrekken en een boek lezen, wandelen of lekker gaan eten, maar dus vooral om tijd weg te hebben van (de zorg voor) anderen. En toen ik een foto begon te zoeken die paste bij me-time vond ik 90% afbeeldingen met een kop koffie (wat ik nog altijd niet drink, bah). Laat dat nu meestal niet de me-time zijn die ik nodig heb.

Nu wil ik natuurlijk niet ontkennen dat gewoon thuis blijven en een boek lezen of een serie kijken geen goeie me-time kan zijn. Alleen doe ik dat al zo vaak, dat ik het vaak ervaar als niks doen. Misschien moet ik dat dus ook maar eens terug wat meer gaan zien als een moment waarop ik dingen bijleer, inzichten krijg door wat ik lees of zie en dat het dus geen verspilde tijd is (of toch niet bij alle series die ik kies ;-) )

Maar ik vind het dus niet altijd makkelijk om aan te voelen wat ‘mag’ op zo’n dagje met-time. Hoe wil ik dat invullen? Ik snap dat het voor veel mensen rond mij met een gezin en een druk leven inderdaad dat moment alleen is, helemaal voor zichzelf. Maar ik heb al zo vaak momenten helemaal alleen dat net iets samen doen met iemand me heel erg deugd zou doen in plaats van nog maar eens thuis een boek lezen. Het is echt zoeken naar wat mij persoonlijk energie geeft. Voelen wat ik nodig heb en die plek ook innemen.

Met de klassieke me-time zit het bij mij dus misschien al wel goed, ik concentreer me meer op de we-time. Ik vind het net leuk om eens voor iemand te kunnen zorgen of verbinding te leggen met iemand. Al gaat het natuurlijk allemaal om evenwicht, want als ik die me-time al niet zoveel zou hebben, dan zou ik daar misschien ook veel meer naar snakken. Ik ga dus vooral op zoek naar me-time en we-time, helemaal op mijn maat. Net dat gun ik andere mensen ook.