Geduld is een schone deugd, maar ik ben er niet zo goed in. Dat heeft als valkuil dat ik soms te veel in de toekomst leef, omdat ik zit te wachten op dingen die ik nog wil in het leven en zo uit het oog verlies wat er nu aan de gang is. Soms voelt het alsof ik een nummertje heb getrokken, om een partner te vinden en een gezin te stichten en een eigen huis te hebben, maar dat ik het bordje niet vind waar op staat hoeveel wachtenden er nog voor mij zijn.
Het is niet altijd makkelijk om er in te blijven geloven als er zoveel signalen zijn die dat tegenspreken. Opmerkingen als ‘het wordt toch stilaan tijd als je nog een gezin wilt’, ‘die leeftijd is toch wat laat om nog kinderen te krijgen’ en dergelijke durven er wel eens inhakken. En de adviezen die men dan geeft zitten vaak vol met tegenstellingen. Enerzijds moet ik het loslaten en dan gaat het wel komen, maar ik moet nu ook niet zomaar zitten afwachten want dan gaat er ook niks gebeuren.
En zo komt het dat ik soms het gevoel heb van al in een rouwproces te zitten. Om te rouwen om het feit dat het niet voor mij is weggelegd. Dat ik geen partner ga vinden en geen kinderen ga krijgen. Dat ik nu al afscheid neem van wat ik zo graag wil maar niet vastgegrepen krijg en het dus maar opgeef, want het komt toch niet. Het lijkt soms een beetje zinloos om in de wachtrij te gaan staan. Maar wanneer draai je terug?
levelieze.com 
Wat eerlijk en kwetsbaar dit! Heel mooi om te lezen. Ik snap wat je bedoelt. Die opmerkingen over leeftijd enzo vind ik trouwens heel stom. Wanneer je moet omkeren? Dromen mag, toch? En als je uit de wachtrij stapt, voelt het alsof je stopt met dromen, kan ik me zo voorstellen.
LikeGeliked door 1 persoon
Dit klinkt echt heel moeilijk en iets dat je natuurlijk niet zomaar kan loslaten, maar ook iets dat je zelf niet echt in de hand hebt. Wat moeilijk om daar een balans in te vinden tussen accepteren en toch erin geloven en toch ook loslaten en toch ook wensen.
LikeLike
Het is inderdaad iets dat me bezig houdt, maar waar ik geen actieplan voor kan maken om het op te lossen en dat maakt het wel eens frustrerend.
LikeLike
Soms zijn de wegen ondoorgrondelijk… Ik denk dat het heel normaal is dat je daarover rouwgevoelens hebt en je die ook best mag toelaten. De opmerkingen die je aanhaalt, doen mijn tenen krullen. Mensen kunnen soms zo ongevoelig zijn! Laat het je niet raken, het zijn domme mensen die zo’n dingen zeggen, maar ik besef heel goed dat het gemakkelijker gezegd dan gedaan is.
LikeGeliked door 1 persoon
Moedige post. En voor velen een dilemma. Maar je weet nooit, wat de toekomst voor jou paraat houdt. Als er een deur dicht gaat, gaan er ergens anders een deur open (of soms zelfs meerdere). Zo zeggen ze dat hier. Dus moed houden en geniet van de voorpret voor je nieuwe huis.
LikeGeliked door 1 persoon
Misschien komt het dan toch net nu je begint te rouwen. Het komt meestal op een zeer onverwacht moment.
LikeGeliked door 1 persoon
❤️
LikeLike