Soms moet je luisteren

Ik ben nogal een denker. Maar eigenlijk beschik ik ook over een best goeie intuïtie. Ik moet er misschien alleen nog een beetje meer naar leren luisteren en er op vertrouwen. Als ik dan terugkijk naar de momenten dat ik dat wel deed, dan is dat eigenlijk altijd goed uitgedraaid. Reden te meer dus om dat in de toekomst te blijven doen.

Soms zat het in dingen als het kiezen van stielmannen voor de bouw. Uiteraard vroeg ik offertes op, maar als ik die had, dan liet ik toch vaak ook mijn buikgevoel over iemand mee bepalend zijn in de uiteindelijke beslissing die ik nam.

Soms zat het in bepaalde levenskeuzes die ik moest maken. Ik koos na mijn studie op de universiteit om nog een jaar een bachelor bij te gaan doen. Eventmanagement leek mij leuk, ik wist nog niet wat ik anders wilde gaan doen op de arbeidsmarkt dus ik schreef me gewoon in. Die keuze leek zelfs redelijk makkelijk omdat ik niet het gevoel had dat er heel veel van af hing.
Natuurlijk heeft die keuze wel veel bepaald. Ik ging terug thuis wonen, studeerde nog toen veel vriendinnen al begonnen werken, leerde nieuwe mensen kennen, deed voor de eerste keer stage en hield er mijn eerste echte job aan over. En toch voelde dat niet echt als een moeilijke keuze. Misschien dat ik toen gewoon veel minder stilstond bij de gevolgen.

Zou het makkelijker zijn om je gevoel te volgen als je jonger bent? Ik dacht eerst dat het misschien kwam doordat er toen nog minder input was geweest van anderen, maar als twintiger (en daarvoor zeker ook) was ik ook al bezig met wat anderen dachten. Het was dus misschien eerder dat er op die leeftijd nog niet zoveel zorgen waren over welke impact het zou hebben en dat er nog vooral heel veel hoop was op succeservaringen.

Ik merk toch dat mijn hoofd veel meer te zeggen had nu ik ouder ben. Dat er een criticus is die me wel wil wijzen op de impact die het zou kunnen hebben als ik mijn buikgevoel volg. En die me nog eens herinnert aan alle ‘foute’ keuzes die ik in het verleden al heb gemaakt. Mijn hoofd vindt dat het betere keuzes kan maken dan mijn intuïtie, maar ik besef ondertussen wel dat mijn hoofd niet altijd gelijk heeft.

En gelukkig heb ik de voorbije jaren ook nog mijn buikgevoel gevolgd als het op bepaalde keuzes aankwam. Het heeft me bijvoorbeeld mijn job opgeleverd. Mijn werkgever leek me een heel interessante organisatie om voor te werken. Ik hield dus goed de jobsite in het oog. Toen ik de ideale vacature zag, ging ik naar een event om er nog wat meer over te weten te komen. Daar kreeg ik toen te horen dat er eigenlijk toch geen plek was. Maar hé, de vacature stond wel online, dus ik probeerde het toch. Het was misschien niet helemaal een rechtlijnig traject dat ik uiteindelijk volgde, maar ondertussen ben ik wel 10 jaar in dienst en zit ik echt in een job die me op het lijf geschreven is.

En ook in mijn relatie was het mijn buikgevoel dat me uiteindelijk geleid heeft. Ik voelde dat er iets was. Vanaf het moment dat hij aan het werk was in mijn huis had ik zelfs het gevoel dat hij daar zelf ooit ook zou wonen. Maar ik voelde ook wel dat hij eerst nood had aan het uitbouwen van een vriendschap. Dan krijg je van de omgeving wel eens de reactie dat ik me niet aan het lijntje mocht laten houden, maar toch hield ik vol omdat ik de vriendschap niet wou loslaten en voelde dat er nog iets kwam wat de moeite waard was (al kon ik dat toen nog niet helemaal definiëren). En mijn gevoel bleek te kloppen.

Dat buikgevoel van mijn wint dus eigenlijk toch gewoon bij alle grote belangrijke keuzes die mijn leven hebben vorm gegeven. Ik weet dus dat ik er met volle vertrouwen naar mag luisteren. Ook voor kleinere dingen, en dat ben ik volop aan het leren.