Rollercoaster

Ondertussen slingeren hier al heel wat blaadjes rond van dingen waarover ik iets wou schrijven. Dingen die spontaan bij me opkwamen of waar ik aan dacht als ik iets zag of las. Maar echt schrijven, dat is eventjes geleden. Het kwam er gewoon niet van, geen zin, geen fut…

Nu de fut en de zin er wat terug zijn, wou ik aan de slag met al die losse woordjes die ik had opgeschreven. Maar zo werkt het eigenlijk niet. Want nu weet ik niet meer wat ik net wou schrijven toen ik dat woordje opgekribbeld. Of het gevoel dat ik toen had bij iets, is ondertussen veranderd. En dat toont nog maar eens aan op welke rollercoaster ik momenteel zit. Het ene moment zit er iets heel hoog en lopen de emoties hoog op, een beetje later kan ik het dan gelukkig toch weer van me afzetten en hoe het de volgende dag zal zijn is al helemaal afwachten. Geweldig vermoeiend allemaal. Want vaak heb ik het gevoel dat ik op instorten sta en ben ik het zo ongelooflijk beu van mij zo te voelen. Dan vraag ik me af wanneer het beter wordt. En soms geloof ik er in dat het begonnen is, het beterschap, maar even snel donder ik dan toch vaak weer naar beneden. Wachtend op de volgende optakeling op mijn achtbaan.