Liefste,
ik had je zoveel liefde te geven. Vanaf het prille begin wou ik niets anders meer dan altijd bij je zijn en je overladen met alle liefde die in mijn hart zit. En geloof mij, die is oneindig. In ruil kreeg ik jouw liefde, of dat dacht ik toch. Maar jouw liefde voor mij bleek veel minder oneindig te zijn. Alsof mijn cadeau aan jou niet genoeg was. Al weet ik dat het je bagage uit het verleden is die er voor zorgt dat je jouw liefde liever niet allemaal meer geeft.
En toch hoop ik, dat je een manier vindt om je liefde weer oneindig te geven. Ik weet dat ze dan niet meer voor mij zal zijn. Maar pas dan zal je echt gelukkig zijn en dat is alles wat ik voor je wil.
En misschien durf ik het dan ook weer opnieuw. Want ze is zo groot, die liefde in mijn hart. En het doet pijn om ze niet te kunnen delen. Want daarvoor is ze er toch, die liefde. En ik denk nog wel aan het liedje dat zegt: “Geef nooit al je liefde, bewaar minstens de helft, dat is liefde voor jezelf.” Maar de helft van oneindig blijft toch nog altijd immens veel!
levelieze.com 