1 januari ligt al een hele tijd achter ons, of nog heel wat weken voor ons. De titel bevat daarom misschien een beetje een vreemde boodschap. Maar ik besloot enkele dagen geleden om toch gewoon nieuwjaar te vieren. In de zomer ja, omdat er elke dag weer 365 nieuwe dagen komen.
2014 was voor mij geen gemakkelijk jaar, dat konden jullie al afleiden uit mijn vorige post. Al moet ik dat een beetje nuanceren. Want in het voorjaar van 2014 werd ik stapelzot verliefd en vond ik een nieuwe job dichter bij huis. Ik had het gevoel dat alles eindelijk goed begon te gaan. Eindelijk, want ook de jaren voor 2014 hadden me al heel wat beproevingen gebracht. Maar de grootste beproevingen moesten toen nog komen, want in het najaar van verloor ik mijn mama en overleefde ook mijn relatie niet. Ik kon dus niet wachten om dat slechte jaar achter me te laten.
Maar verdriet verdwijnt niet zomaar omdat het 31 december wordt. Ik begon de avond tussen vrienden die niet wilden dat ik alleen zat, maar zette het nieuwe jaar uiteindelijk toch alleen in. Thuis op een bankje, gewikkeld in een dekentje, even kijkend naar het vuurwerk om snel na 12 uur in bed te kruipen. En op dat moment voelde dat juist, maar erg feestelijk was het niet. Langs alle kanten kreeg ik te horen dat 2015 beter zou zijn, dat dit jaar mijn jaar zou worden. Maar die boodschap lijk ik al jaren te horen. En ik had nooit het gevoel dat het echt een beter jaar werd. Ondertussen heb ik 6 maanden gehad om wat te bekomen en kan ik ook eindelijk weer hopen dat het inderdaad nog een goed jaar gaat worden. Dus besliste ik een aantal dagen geleden om gewoon nu nieuwjaar nog eens te vieren. Mijn eigen nieuwjaar, met een glaasje cava. Zonder vuurwerk en gekke shows op tv, maar wel met een stralend zonnetje buiten en complete ontspanning. Vast van plan om de volgende 365 dagen effectief mijn jaar te maken (en de 365 dagen er na ook…)
levelieze.com 