Excuseer

‘Omdat ik geen zin heb’ of ‘Omdat ik niet wil’. Als dat eigenlijk de redenen zijn waarom je nee wil zeggen tegen iemand, blijkt het toch vaak moeilijk om dat echt zo te zeggen. Want wat zal die andere persoon dan wel niet denken. En dan verval ik ook al snel in het verzinnen van een excuus. Ik doe het zelfs niet alleen voor mezelf, in het verleden deed ik het ook geregeld voor mijn ex-vriendjes als zij niet mee wilden naar iets.

Donderdag kreeg ik een berichtje van een vriend om me mee te vragen naar een parkconcert. Ik had er weinig zin in omdat het wel eventjes rijden was en de artiest me niet echt aanstond. Maar in plaats van gewoon dat te zeggen, gaf ik als excuus dat ik nog maar net onderweg terug was van op reis en dus niet kon komen (terwijl ik eigenlijk al van de vorige avond terug thuis was). Achteraf vroeg ik mezelf af waarom ik dat had gezegd. Waarom kon ik niet gewoon eerlijk zijn? Dat blijkt dus makkelijker gezegd dan gedaan.

Maar ik probeer er op te letten. Zo ben ik momenteel aan het daten (wat ik vreselijk vind, maar dat is misschien materiaal voor een andere blog). Om zo dadelijk met iemand die ik totaal niet ken te gaan eten en een hele avond aan tafel te zitten, zie ik niet zo zitten en dus ga ik liever gewoon eens iets drinken om de andere persoon wat af te tasten. De vorige keer dat ik een date had, durfde ik dat niet zo goed vlakuit te zeggen. Dus bouwde ik er een verhaal rond dat ik pas rond een uur of acht kon omdat ik daarvoor nog weg moest. Niet helemaal waar, maar dan kon ik eerst rustig alleen eten en me daarna klaarmaken voor een drankje. Binnenkort heb ik weer een date en ook daar was ik eerst bezig met dat verhaaltje. Tot ik besefte wat ik aan het doen was en mijn tekst in het mailtje aanpaste naar: voor een eerste keer hou ik het liever bij een drankje. Resultaat hetzelfde maar ik ben wel eerlijk geweest. En nu maar blijven oefenen…