Plusmama

In mijn vorige 2 relatie was ik niet alleen vriendin, maar ook stiefmama. De eerste kreeg was er eentje om de 2 weekends, de tweede keer waren er om de week 2 bengels die mee in de planning zaten. Ik zag ze graag, die stiefkindjes. Maar het maakt een relatie starten en onderhouden met hun papa er niet makkelijker op. Je leert iemand kennen en wordt smoorverliefd. En met die roze bril van verliefdheid neem je de kindjes er met heel veel plezier bij. Maar al snel moet je in de relatie over serieuzere dingen beginnen nadenken. Wanneer word je voorgesteld aan de kindjes? Wanneer kunnen we elkaar zien, als de kindjes er niet zijn? Welke rol speel je als stiefmama in het gezin? Is er nog ruimte voor kindjes samen? De roze wolk waar je op hoort te zitten de eerste maanden van een nieuwe relatie wordt al gauw terug gewoon wit (niet grijs, dat zou overdreven zijn).

Het is iets dat me de laatste weken nogal bezig houdt. Zeker nu ik een beetje aan het daten ben. Ik ben nu eenmaal de 30 gepasseerd en dan zit je natuurlijk in een vijver te vissen waar heel wat mannen inzitten die al kindjes hebben. Niet dat alle alleenstaande papa’s slecht zijn, maar tegenwoordig is er toch heel erg het gevoel dat ik liever iemand tegenkom die er ook nog aan moet beginnen. Die ook nog droomt van ware liefde, samen een thuis bouwen en een gezin stichten en die dat ook allemaal voor de eerste keer gaat doen en dat samen met mij wil ontdekken. Of het echt zo gaat lopen, durf ik niet zeggen. Want wie weet slaat binnenkort de vonk weer over en heeft die ander toch al kapoentjes thuis, maar dat zien we dan wel weer.