Waarom ik blog

Toen ik nog maar eens wat aan het lezen was over bloggen, kwam deze vraag naar boven: Waarom blog je? En als ik dan terugdenk aan een jaar geleden, dan was dat toen vooral omdat ik ergens een plaats nodig had om mijn gedachten wat op een rijtje te zetten. Het was een zware periode en ik had het gevoel dat schrijven me wel kon helpen. Al is dat nog altijd geen echte reden voor een blog. Ik zou ook gewoon een dagboek kunnen bijhouden. En dat deed ik ook al wel in het verleden. Maar dan begon ik altijd heel ijverig en na een tijdje gaf ik dat toch weer op. Want net op de momenten dat ik het echt moeilijk had, bleek een dagboek bijhouden ook te moeilijk te zijn. Iets geschreven zien staan is immers extra confronterend, dus dat wou ik dan uit de weg gaan denk ik.

Maar waarom kom ik dan hier terecht? Want bloggen is ook schrijven en geconfronteerd worden met dingen die je op papier zet. En ik deel het dan nog met de hele wereld, in plaats van het geheim te houden zoals bij een dagboek. Maar om één of andere reden lukte het me beter om hier wel dingen neer te pennen. Ook als het moeilijker ging. Omdat ik ook merkte dat het me hielp/helpt om blogs te lezen van mensen die met hetzelfde zitten. Mijn favoriete blogs zijn dan ook allemaal persoonlijke blogs van mensen die hun bedenkingen, verhalen en strubbelingen delen. En ergens denk ik dan dat ik ook eens zo’n verschil kan maken voor een ander.

Doe ik met mijn blog wat ik er een jaar geleden van verwacht had? Geen idee eigenlijk, want ik denk dat ik zonder al te veel verwachtingen begonnen ben. Maar het is wel leuk te zien dat ik hier mijn ei kwijt kan en dat ook andere mensen hier komen lezen. En om dat plezier, daar draait het toch om.