Een vriendin van mij heeft dat ook

Afspreken met vriendinnen, dat is gezellig bijpraten en verhalen uitwisselen. Over wat er speelt in ons leven, wat we hebben meegemaakt en waar we mee zitten. In heel wat dingen begrijpen we elkaar, we hebben nu eenmaal samen al heel wat meegemaakt. Maar soms is het moeilijk om me in hen in te leven. Want op een enkele uitzondering na, hebben al mijn vriendinnen en man en kinderen. En daar kan ik natuurlijk niet over meepraten.

Uiteraard vind ik het niet erg om te horen over proberen zwanger te worden, bevallen, weinig slaap, grappige uitspraken en eerste schooldagen. Maar soms is het wel zoeken naar een manier om in dat gesprek thuis te horen. Heel vaak val ik terug op ‘een vriendin van mij heeft dat ook’. Want ondertussen heb ik wel wat verhalen van andermans kinderen om uit te putten en dus ook altijd wel een antwoord klaar.

Maar soms zou ik willen dat ik toch wat meer tot hun clubje behoor. Dat ik niet moet verwijzen naar iemand rond mij, maar dat ik voluit kan meepraten over pampers, lieve papa’s, zwemles en huiswerk. En dat ik niet eventjes moet zwijgen als het gaat over het regelen van playdates met de kinderen. Want hoe hard ik ze ook allemaal hun familiegeluk gun, soms zou ik echt willen meeleven en hun ervaringen willen delen in plaats van ze via anderen te moeten beleven.