Ik oordeel, jij oordeelt, wij oordelen

We doen het allemaal, daar ben ik van overtuigd. Bij alle indrukken die op ons afkomen gedurende de dag, vormen we een mening. Dat kan gewoon zijn of je iets leuk vindt of niet, maar soms gaat het veel verder en zijn het alleen maar vooroordelen die je vormt. Ook ik kan er wat van, al doe ik mij best om me er snel genoeg bewust van te zijn.

Het ergste dat je kan doen, zeker als je je niet helemaal goed in je vel voelt, is je gaan vergelijken met anderen. Maar het is zo makkelijk om in die valkuil te trappen. En dan beseft een mens hoe relatief alles is. Want je bekijkt alles vanuit je eigen situatie en je eigen pijn. Ik merk dat ik dan wel eens dingen durf te denken als:

Amai, zie die rare lopen. Hoe kan het dat die wel een lief heeft en ik niet?
Zij heeft ook wel pech in de liefde, maar ze heeft tenminste al een kind.
Ik zie er toch wel beter uit, hoe kan je nu zo dik zijn?

En tuurlijk vind ik dat lelijk van mezelf als ik dat denk, maar soms is het sterker dan mezelf. En geef toe, ik ben niet de enige die soms van die lelijke gedachten heeft. Ik geef toe, het heeft ongetwijfeld met jaloezie te maken, want ik heb het vooral bij dingen die anderen wel hebben en waar ik heel erg naar verlang.En heel soms voel ik me beter, als ik zie dat andere mensen ook wel eens ellende hebben (dat las je ook al hier). Maar meestal kom je gewoon niet uit die slechte gedachten en kom je terug uit bij waar je je in eerste instantie al slecht over voelde. Dus eigenlijk heeft al dat oordelen geen zin. Maar dat weten we toch allemaal. Nu nog een manier vinden om er mee te stoppen.