Perfect – week 7: dankbaarheid

Hoe belangrijk dankbaarheid is, dat weet ik al langer. In heel wat cursussen die ik deed, was elke dag opschrijven waar je dankbaar voor bent één van de opdrachten. Ooit schreef ik op aanraden van een coach zelfs elke dag 25 dingen op. Een hele opgave, maar meestal lukte het wel, ook al geloofde ik dat vaak niet als ik er aan begon. De laatste tijd had ik die opdracht wat losgelaten, maar voor de uitdaging deze week nam ik het met veel plezier weer op.Maandag was een heerlijke dag. Mijn vriendinnen (ook wel bekend als ‘de madammekes’) kwamen langs om te barbecueën. Dat op zich betekende al heel wat voor mij. Het weer werkte ook nog eens super goed mee en het was nog de periode van de vallende sterren. We lagen tot middernacht naar de hemel te kijken, supergezellig.

Bij ons is 15 augustus moederdag. Dinsdag stond dus een beetje in het teken van familie. Ik ging met mijn papa en nonkels naar de Virga Jesse ommegang in Hasselt. Op stap met de oude mannen is dan misschien niet heel hip, ik besef wel dat ik dankbaar kan zijn dat ik hen blij kan maken door naar zoiets mee te gaan.

Vanaf woensdag had ik het een beetje moeilijk met mezelf. Ik wou niet heel de dag thuis zitten kniezen, dus stapte ik in de auto en ging de nieuwe vestiging van Maisons du Monde hier in de buurt ontdekken. Je kent dat wel he, zo’n winkel waar je eigenlijk niet echt iets nodig hebt, maar waar je toch met dingen aan de kassa staat. En dan ben ik dankbaar dat ik de middelen heb om mezelf af en toe eens te trakteren op een cadeautje voor mezelf.

Donderdag stond mijn onderhoudsbeurt bij de osteopaat op het programma. Echt genieten zou ik het niet noemen, want er komt wel wat geduw en getrek bij kijken, maar ik ben toch altijd blij dat ik weer even rechtgetrokken ben en er weer eventjes tegen kan. Ik wou daarna nog even de stad ingaan, maar de regen stak daar een stokje voor. Netflix en lezen dan maar.

Hier in de stad was in het weekend vanalles te doen van optredens en marktjes. We gingen vrijdag met een groepje vrienden van de manège de sfeer opsnuiven. Eerlijkheid gebied me om te zeggen dat we vooral op café zaten want het was behoorlijk frisjes, maar het gaat om het gezelschap, niet de omgeving. We zijn allemaal met hele andere dingen bezig, maar het paardrijden blijft ons wel binden.

Ook zaterdag was het tijd voor oude vrienden. Ik trok naar het mooie Maastricht om een vrijgezellenavond te vieren. Ik had het gezelschap al meer dan een jaar niet meer gezien, dus het was een fijn weerzien. Ook hier was het fijn om nog eens bij te praten bij lekker eten en drinken.

Zondag tenslotte kreeg ik onverwacht de vraag om nog mee te gaan naar de optredens in de stad. Altijd veel beter dan alleen thuis zitten. En de zon kwam zelfs nog kijken. Het maakte me duidelijk dat er heel wat kansen zijn, als je je maar genoeg open stelt en ja durft zeggen.