Als ik eindelijk een lief vind, dan gaat het beter zijn. Geen garantie natuurlijk, maar zo voelt het vaak wel. Want mijn alleen zijn durft me wel eens in de weg te staan. Ik weet dat dat niet ok is, maar schakel dat maar eens uit, dat mannetje in mijn hoofd dat er bepaalde ideeën op nahoudt.
Als ik terugkijk, zijn er dingen die ik misschien wel anders had aangepakt. Waar ik me minder had aangetrokken had van het feit dat ik alleen ben en had doorgezet. Het grootste voorbeeld daarvan is het weekendje met de familie dat we niet gedaan hebben. Mijn ouders hadden al een tijdje gezegd van nog eens met iedereen een uitstapje te doen: zij, mijn zus en haar partner en ik. Ooit deden we dat al eens toen ik nog samen was met mijn ex. En het was niet dat ik dat niet leuk vond, maar nu meegaan als nummertje 5, de enige die geen deel uitmaakte van een koppel, dat vond ik nogal confronterend. Dus hield ik het een beetje af. Ik hoopte maar dat als ik het op de langere baan kon schuiven, ik ondertussen iemand had leren kennen en ook gewoon leuk als koppel meekon. En toen was het te laat, want ondertussen is mama er niet meer en zullen we dus nooit meer als compleet gezin kunnen gaan (met of zonder vriendjes).
Ook andere dingen waar je met partner wordt uitgenodigd vind ik altijd een beetje lastig. Toen er op het werk bijvoorbeeld werd geopperd om de nieuwjaarsuitstap te doen met partner en kinderen, vond ik het moeilijk om weg te stoppen dat ik dat minder tof vond. Niets tegen de gezinnen van mijn collega’s, maar daar dan als enige alleen tussen lopen…
Ik heb mijn lesje wel wat meer geleerd. Ik ga dan maar gewoon mee. Soms wat ongemakkelijk, maar ik kan me moeilijk gaan verstoppen zolang ik single ben. Ik ben ook de enige die er een probleem mee heeft, niemand van de koppels bekijkt me scheef omdat ik alleen ben. En soms interpreteer ik dingen gewoon een beetje anders omdat ik me aangesproken voel omdat ik alleen ben, terwijl de ander dat meestal helemaal niet zo bedoelt. De klik maken blijkt dus nog niet zo makkelijk. Maar hoe lang kan een mens blijven wachten op de ‘ideale’ omstandigheden?
levelieze.com 
Ik snap hoe je je voelt. Voor ik mijn man leerde kennen was ik ook vaak de enige in de groep zonder partner en dat voelde raar aan, al heb ik daar nooit vervelende opmerkingen over gekregen. Behalve van mezelf natuurlijk en daar knelt het schoentje denk ik. Ik hoop zo dat je je beter mag voelen, al begrijp ik volkomen dat het niet evident is.
PS: ik heb wat geluk je richting uit gestuurd, je moet maar eens kijken op mijn blog :-)
LikeLike
Ik heb het gezien 🙂 Ik maak er binnenkort werk van.
Het zijn inderdaad de dingen die je tegen jezelf zegt en niet wat anderen zeggen die in de weg staan.
LikeLike
Ik ben er zeker van dat de anderen niet je beoordelen op het feit dat je alleen bent. De realiteit is dat er best veel alleenstaanden zijn dus op een sociaal event zijn er altijd koppels en alleenstaanden gemengd.
Maar dat het bij jou een ander gevoel heeft, kan ik ook wel begrijpen. Jij hebt dat gevoel en dus is het een realiteit voor jou. ‘k vrees ook dat we je daarbij niet echt kunnen helpen: jij moet die klik maken of niet. Niet gemakkelijk.
LikeGeliked door 1 persoon
Klopt. Het zit in mijn hoofd. Maar schrijven helpt al eens om het er uit te krijgen 🙂
LikeLike
Ik heb het ook heel moeilijk gevonden om me alleen onder de mensen te begeven, zeker bij feestjes etc. Dan was het sociale aspect hetgene waardoor ik me gek genoeg heel eenzaam voelde.
LikeLike
Heel herkenbaar ja
LikeLike
Jammer dat je je zo voelt als single :( Misschien komt het omdat ik nog veel single-vriendinnen heb dat ik het mij minder aantrek of omdat ik gewoon graag alleen ben. Op feestjes zijn er vaak nog singles of mensen waarvan de partner niet meekon.
Het eerste feestje waarbij ik als single naar toe moest was inderdaad wel vervelend. Zo alleen ergens toekomen en dan moeten zoeken naar iemand die je kent.
LikeGeliked door 1 persoon
Volgens mij moet ik dringend wat single vrienden zoeken, dat is een gerief in huis 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Dat scheelt wel, vind ik! :) Niettemin hoop ik dat je snel iemand vind.
LikeLike
Pfff, lastig hoor. Maar vooral verdrietig dat jij je zo voelt.
LikeLike
Ik snap heel goed hoe jij je voelt. Voor ik het lief leerde kennen was ik een paar jaar single na een hele lange relatie en toen had ik ook vaak het gevoel / idee om bepaalde activiteiten niet mee te doen aangezien ik de enige single was. Al zei niemand daar ooit iets van, het zat voornamelijk in mijn eigen hoofd. Het is niet makkelijk, maar ik hoop dat je je snel beter mag voelen en er tonnen geluk je kant opkomen.
LikeGeliked door 1 persoon