Efficiënt en doelgericht, dat zijn 2 eigenschappen ik vroeger vaak noemde als positief punt bij sollicitatiegesprekken. Want dat is toch goed, om op je doelen af te gaan en dat op een efficiënte manier aan te pakken. Of dat dacht ik toch heel lang. Want overlaatst werd ik er op gewezen dat dat misschien ook wel eens een valkuil of een drempel kan zijn.
Waarom zou ik een probleem aankaarten omdat er geen oplossing voor is? Daar ging het over. Het gesprek zou geen bepaald doel kunnen bereiken, want er was geen doel volgens mij. Maar klopt dat wel? Want misschien kwam er toch iets uit de bus dat ik totaal niet had zien aankomen. Of was er inderdaad geen oplossing, maar zou het toch goed zijn als het probleem nog eens werd aangekaart. En dat waren dingen waar ik niet had bij stilgestaan.
Daarna begon ik er wat op te letten en merkte ik bij mezelf dat ik wel eens vergeet om hallo te zeggen of te vragen hoe het gaat als ik gefocust ben op een bepaalde vraag die ik voor mijn gesprekspartner heb. Small talk, allemaal niet nodig. Gewoon kei hard voor het doel gaan en dan weer weg. Maar dan mis ik ook wel dingen: een informele babbel, een opening om breder te gaan dan enkel wat ik wou vragen en verder niks, een kans om me meer open te stellen voor mensen en dingen (en laat dat nu net een dingetje zijn voor mij).
Nu ik dat weet, probeer ik er wel bewust aandacht voor te hebben. Doelgericht ben ik nog altijd, maar misschien moet het allemaal niet zo extreem efficiënt, want soms is niet helemaal doeltreffend net veel krachtiger.
levelieze.com 
Interessant punt. Ik beschouw mezelf ook als efficiënt, maar dan precies op een andere manier als jij. Ik snap wat je wil zeggen, niet alles moet altijd een doel hebben, naast de rechte lijn ligt er ook veel moois.
LikeGeliked door 1 persoon
Mooie gedachtekronkel. Doelgericht is prima, als het de weg intussen ook de aandacht/status geeft die het verdient. Ik wou nu een aantal grote doelen voor mezelf stellen, maar merk dat het me enkel frustreert omdat het te fel gefocust is op prestatie, eerder dan op het oefenen/de activiteit an sich.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik snap je hoor: ik vergeet dat soms ook wel eens als ik echt met een bepaalde vraag naar iemand toe stap. Wat ik dan wel merk is dat ik eenmaal ik het antwoord heb dan wel tijd heb en maak voor die small talk. Alleen is het dan soms te laat …
LikeGeliked door 1 persoon
Heel herkenbaar 🙂
LikeLike
Ik kan dat ook doen…recht op doel, BAM, dit moet ik weten.
Een aantal jaar geleden had ik een manager van wie ik veel geleerd heb en wiens stijl ik bewonderde. Hij slaagde erin om echt aandacht voor de personen te hebben met wie hij werkte, te weten wiens moeder ziek is en daar af en toe naar te informeren enz enz, maar om dan vlot naar de orde van de dag te gaan en resultaten te bekomen binnen de tijdslimieten. En ik ervaarde hoe hij gerespecteerd werd en hoe aangenaam ik het ook vond om voor hem te werken.
Een andere coach in een training had het ook ooit over leadership skills maar over het onthouden van namen , van af en toe small talk met collega’s, klanten, leveranciers enz uit te wisselen en dat te onthouden (met steekkaarten deed die dat zelf). Zo bouwde hij een vertrouwensrelatie op.
dus zo kan je het ook bekijken: small talk lijkt op korte termijn inefficient soms, maar in het moment authentieke aandacht voor andere persoon hebben en tijd maken voor wat small talk enz, is op lange termijn efficient omdat je respect en vertrouwen opbouwt en daar uiteindelijk ook vruchten van plukt.
maar ‘k vergeet dat dus ook wel vaak.
LikeLike
Helemaal akkoord ja. Ik probeer er nu meer op te letten.
LikeGeliked door 1 persoon
Teveel op voorhand nadenken over de aanpak kan een gesprek inderdaad belemmeren. Ik herken dat wel. Soms alles wat losser laten en meer overlaten aan het toeval kan heerlijk bevrijdend werken. Het is een aard en iets dat men met de jaren leert.
LikeGeliked door 2 people
Ik ben ook niet goed in small talk, vind dat ook minder nodig in een professionele omgeving. Worden er overal niet teveel eieren onder gelegd?
LikeLike
Denk dat het heel erg van de situatie afhangt. Ik zie het niet als pamperen maar meer als een soort van goeie werkrelatie creëren. Eieren onder leggen vind ik ook niet nodig.
LikeLike
Ik denk dat dat toch ook een les is die ik ondertussen heb geleerd. Aan de telefoon met een klant toch maar gaan voor een small talk. In de eerste plaats bevordert dat je relatie met de klant, maar je mist vooral opportuniteiten als je dat niet doet. Want misschien antwoordt die klant wel ‘ik ben nogal druk met dit of dat’ en zijn dat zaken waarbij je als bureau kan helpen.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik start altijd met wat small talk, eerlijk gezegd. Informeren naar hoe de vakantie was, bijvoorbeeld. Dat stelt mensen op hun gemak, neemt de ‘serieux’ een beetje van af van wat we doen, voor ik naar de orde van de dag ga. Het toffe is dat het ook omgekeerd werkt, je werkrelaties begroeten je een stuk enthousiaster en staan een stuk meer open om met je in dialoog te gaan. Small talk toont dat je geen robot bent, maar een empatische mens. Pay it forward en zo.
LikeGeliked door 1 persoon
Interessant! En inderdaad, als ik er over nadenk: op mijn werk in Brussel deed ik dat regelmatig en had ik een goede band met collega’s, hier in Zwitserland in het begin niet (ik begreep het Zwitsersduits nog niet voldoende, waardoor ik gesprekken altijd tot het hoogstnoodzakelijk beperkte; er was dus geen sprake van smalltalk) en had ik ook weinig contact met collega’s. Ondertussen gaat het met dat Zwitsersduits wel vrij vlot, kan ik al eens informeren naar vakanties of uitstapjes en hopla, er is ook direct meer contact met collega’s én ik word ook vaker uitgenodigd voor activiteiten buiten het werk of tijdens de middagpauze…
LikeGeliked door 1 persoon