‘Stel jezelf gewoon wat meer open voor het leven en/of voor de mensen rond je en dan komt het allemaal wel goed’. Goedbedoelde raad die mensen wel eens geven als ik zeg dat ik me wel eens eenzaam voel. En op zich hebben ze gelijk, ik ben de enige die er iets aan kan veranderen dat ik me zo voel. Maar laat dat nu weer zoiets zijn van ‘makkelijker gezegd dan gedaan’.Want als ik hoor dat ik me wat meer moet openstellen, dan vraag ik me vooral heel erg af hoe ik dat in godsnaam moet doen. Ik heb dat nooit echt gedaan, misschien ook niet echt meegekregen van thuis en dus is me openstellen iets redelijk nieuw voor mij. Ik ben wel zover dat ik op dat gebied wel echt wil veranderen en hierin wil groeien, maar het is een uitdaging om het ook in de praktijk om te zetten.
Moet ik in het midden van een kruispunt gaan staan met een bordje ‘praat met mij’? Moet ik mijn vriendinnen vastbinden en naar mij doen luisteren als het over moeilijke dingen gaat? Natuurlijk niet, maar soms voelt de eerste stap zetten wel zo moeilijk als dat. Want ik zal me toch kwetsbaar moeten opstellen, wat ik ook doe. En kwetsbaarheid, dat is voor velen een werkpunt. Wat als de mensen me niet meer zo graag hebben als ze de echte ik zien? Wat als mensen waar ik nieuwe contacten mee probeer te leggen dat maar raar vinden? Wat als het me ondanks alle goeie bedoelingen toch niet lukt om meer verbondenheid te vinden?
Het zit in de kleine stapjes. Maar aangezien ik er in het begin van het jaar zelfs een voornemen van maakte, wou ik er echt mee aan de slag. Ik doe de laatste dagen dan ook heel erg mijn best. Het blijft een uitdaging, maar alleen zo kan ik weer een beetje meer de beste versie van mezelf worden. Soms zal het lukken, soms ook niet. Ik blijf ondertussen oefenen.
levelieze.com 
Ik ken je niet persoonlijk, maar een goeie tip om mensen te leren kennen, is een cursus te volgen. Bvb een taal-, dans- of tekencursus. Je raakt automatisch aan de praat met je medestudenten en je hebt meteen iets gemeenschappelijk om een gesprek aan te knopen.
LikeLike
Klopt wel. Ik heb lang mijn onregelmatige uren gebruikt als excuus, maar ik ga eens rondkijken naar iets dat me interesseert.
LikeLike
ja ik zit in zelfde richting de denken: lid worden van een organisatie, een club, een hobby waar je dan mensen ontmoet.
je kan ook met je vrienden afspreken om eens iets te gaan drinken maar hen vragen om ook iemand uit te nodigen die je niet kent en zo kan je langzamerhand je kennissenkring uitbreiden.
En verder is het gewoon met kleine stapjes: elk gesprek dat je aangaat is er eentje extra.
Toen ik mijn man pas kende en we gingen naar een feestje in zijn vriendenkring/familie enz, dan was ik als de dood dat hij opeens wegliep van mij omdat hij iemand zag die hij kende en ik bleef staan voor piet snot…onzeker of ik dan maar snel achter hem aan moest lopen en daar weer aan zijn zijde schaapachtig te gaan glimlachen of dat ik moest blijven praten bij de mensen waar we oorspronkelijk bij stonden. Beetje bij beetje heb ik geleerd om ook met onbekende mensen te gaan praten “hallo, ik ben x, de vrouw van…ik denk dat we elkaar nog niet ontmoet hebben.” En je ontdekt dan dat de andere mensen je niet bijten, dat zij soms ook daar staan op zoek naar gesprekspartner “Ken je hier veel mensen, ah ok, ja ik eigenlijk ook niet, ik ben meegekomen met die daar.” Intussen heb ik daar geen moeite meer mee om conversaties met onbekenden te hebben (super spontaan komt het niet, maar als ik wat moeite doe, kan ik wel sociaal circuleren op een receptie vol onbekenden). Maar dat gaat gesprek per gesprek.
LikeGeliked door 1 persoon
Het is niet altijd gemakkelijk, he. Zelf vind ik dat ook niet zo evident. Ik merk dat het aantal mensen bij wie ik écht mezelf kan zijn ook beperkt is en vind dat ook wel jammer. Maar je probeert het wel en je doet dat goed. Ik vond je namelijk wel open overkomen toen wij, mekaar van haar noch pluimen kennende, toevallig samen op de trein belandden na een boekenclubbijeenkomst in Brussel.
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel 🙂
LikeLike
Hier een beetje hetzelfde probleem. En als ik mij niet echt in de mood voel dan heb ik ook minder zin om me open te stellen. Ik heb ook al gedacht om een cursus of zo te volgen.
LikeLike
Ik vind het ook niet gemakkelijk om nieuwe mensen te leren kennen. Een cursus volgen kan inderdaad wel helpen of nieuwe mensen leren kennen via vrienden.
LikeLike
Veel succes! Sterk dat je er gewoon ook werk van wil maken!
LikeGeliked door 1 persoon
“Open stellen” is an sich niet iets wat je actief doet. Het is een soort levenswijze, een soort ingesteldheid, die het resultaat is van een pak andere praktijken die je dagelijks kan toepassen en die beginnen bij jezelf, naar jezelf toe. Mindful zijn is er een van. Loslaten van je eigen verwachtingen – positief én negatief – en denkbeelden over jezelf en anderen is een andere. Het meeste van wat je denkt over anderen is vaak ook niets meer dan veronderstelling die niet eens gestoeld is op de realiteit. Beseffen dat het verschil niet zit in wat er gebeurt, maar wel hoe je er op antwoordt. Is je gesprekspartner terughoudend, viezig of negatief en laat hij/zij dat merken? Dat is dan zijn/haar probleem. Niet het jouwe. Zolang je er emotioneel niet mee in op gaat is er geen probleem. Open stellen betekent ook tonen dat je nieuwsgierig bent naar een ander. Wat is het verhaal achter die persoon? Als je iemand leert kennen, dan is één van de eerste vragen doorgaans: “Welke job doe je?” Stel nu ook deze eens: “Waarom heb je voor die job gekozen?” Je zal zien dat het gesprek een heel andere richting zal uit gaan. Is dat makkelijk om zomaar te doen? Neen. Het kost oefening, tijd, vallen, opstaan maar het is wel de moeite waard om te proberen.
LikeGeliked door 3 people
Moeilijke materie… Ik heb de laatste maanden heel goed geleerd welke vriendinnen tellen ‘in goede en kwade dagen’ en welke duidelijk vooral de toffe kanten meepakken, maar wegvallen als je ze nodig hebt… Dus ipv openstellen, word ik net meer gesloten tov anderen…
LikeGeliked door 1 persoon
Oh niet fijn. Dan is het net nog moeilijker inderdaad. Terwijl je dan net wek de steun van mensen waar je open bij kan zijn kan gebruiken.
LikeLike
Zoek anders eens een activiteitenvereniging… ;)
Nee, grapje.
Ik vind deze post al een mooie stap naar het openstellen. Ik merk ook dat je vaak opmerkingen te horen krijgt als “laat het toch gewoon los” of “ga gewoon door”. Was het maar zo simpel…
Maar handvaten om daaraan te beginnen, dat is een ander verhaal…
Ik ben benieuwd om meer te horen over je zoektocht hierin, ik denk dat dit heel inspirerend kan zijn!
LikeGeliked door 1 persoon
Zo lastig he! Ik heb het daar eigenlijk altijd ook altijd moeilijk mee gehad: op zich kwam ik wel vrij sociaal over, maar ik heb het heel moeilijk om voorbij het “eerste oppervlakkige” contact te geraken. Inderdaad, jezelf kwetsbaar opstellen, jezelf blootgeven… zooo moeilijk. Eigenlijk heb ik “enkel” Johan en mijn broer voor zo’n dingen (en ik weet dat ik daarmee al mijn twee pollekes kan kussen, maar tegelijk: dat is familie, bij vrienden lukt dat blijkbaar niet).
Sinds we verhuisd zijn, is dat nog erger geworden… En nieuwe vrienden vinden, laat staan je daar dan ook al voor openstellen, hoe doe je dat? Een cursus volgen, ja, dat kan zeker helpen, maar ik heb gemerkt dat hoe onzekerder ik mij voel over de inhoud, hoe moeilijker dat gaat (zo sprak ik na een cursus Spaans in België nadien nog af en toe af met mensen die ik daar heb leren kennen, maar hoor of zie ik nu niemand meer van die bijkomende master in Zürich)…
Dus ja, weinig tips hier vrees ik :-) Ik wens je er veel succes mee alleszins, want ik ben er wel van overtuigd dat het mooie dingen kan opleveren! En als je daaruit zelf tips leert, deel ze zeker ;-)
LikeGeliked door 1 persoon