Nummer 101 alweer, dat klinkt zoveel. Maar we blijven doorgaan. Met een weekje vakantie. Ik probeer het wat relax aan te pakken, ook al ging ik niet op reis.
Als je instant vrolijk wil worden, dan raad ik alvast aan om de nieuwe film van Mamma Mia te gaan kijken. Ik deed dat zondag en eigenlijk is het jammer dat je in de cinema niet gewoon mee kan staan shaken. Al was er toch ook wel een zakdoekenmoment. En de goesting om een cd van Abba te gaan kopen. De moeite dus om te gaan kijken.
Om er toch even tussenuit te zijn, boekte ik een nachtje zee en reed ik maandag naar Oostende. Als je zo alleen weg bent, dan vind ik de avonden meestal het moeilijkste, maar die werd opgevuld door een etentje met iemand die ik al een hele tijd niet meer gezien had van vorig jaar op groepsreis en die aan de kust woont. Avond wel besteed en nog eens bijgepraat, 2 vliegen in 1 klap.
Ook dinsdag kon ik nog de gezonde zeelucht opsnuiven en zonnekloppen, want ook aan zee was het echt zomerweer. Naast wat rondlopen heb ik ook heel veel zitten lezen op de dijk en het strand, mijn leestlijstje werd tijdens de laatste dagen al een pak langer.
Dat zomerweer begon woensdag wel een beetje zijn weerslag te hebben. Mijn maag was wat van slag, maar ik had afgesproken met mijn vriendinnen en dat was al een tijdje geleden, dus ik ging me niet laten kennen. De mosselen liet ik maar aan me voorbij gaan, maar van het gezelschap kon ik wel genieten. En ik verbaas er me nog steeds over hoe lang we nu al ’s avonds kunnen buiten zitten in T-shirt, meestal is dat de uitzondering maar tegenwoordig is dat bijna de enige manier om wat verkoeling te vinden.
Ik ga ook nog steeds naar de psycholoog. Tijdens ons gesprek donderdag kon ze mijn vakantiestress wat in perspectief stellen. Hulp zoeken blijft altijd een grote stap en zo’n gesprek blijft vaak confronterend en vraagt heel wat energie, maar dat maakt net dat het goed is van te gaan veronderstel ik. En soms vind ik het moeilijk om die hulp nodig te hebben, maar het kan alleen maar helpen om stappen te zetten.
Ontdekking van de week: dinosauruskoekenijs! Mijn zus wist een plekje waar je dat kan krijgen en dan moest dat vrijdag natuurlijk getest worden. Na caramel-zeezoutijs dat ik overlaatst proefde was dit toch ook wel lekker. Het bouché-ijs dat ik er bij nam, was trouwens ook best te pruimen. Op dat gebied mag het gerust nog even ijsjes-weer zijn.
Van dat ijs met dinosauruskoekensmaak heb ik nog nooit gehoord, maar slecht kan het niet zijn! Ik herken heel erg wat je schrijft over naar de psycholoog gaan. Ik ga ook nog steeds en het is soms zo confronterend!
LikeGeliked door 1 persoon
Dat dinosauruskoekenijsje wil ik wel eens gaan proeven 😀
LikeLike
Retie is the place to be als jullie terug zijn 🙂
LikeLike
Dinosauruskoekenijs, OMG, WAAR?! Haha geniaal!
LikeLike
Ik heb na mijn scheiding ook een tijdje naar een psycholoog geweest en elke keer wanneer ik buitenstapte was het net of ik was een wonde die weer open was maar gereinigd en afgedekt zodat ze kon helen. Maar dat helen nam soms wel even in beslag….maar ik zou het zo weer opnieuw doen. Zoveel aan gehad!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb nu ook wel eentje gevonden waar ik me goed bij voel en waar ik de indruk heb dat ik echt stappen kan zetten.
Als het helpt, waarom zou een mens het dan niet doen of er over zwijgen.
LikeGeliked door 1 persoon
Het zou veel laagdrempeliger moeten worden en zwijgen, nee…als je hoofdpijn hebt neem je ook een pijnstiller. We zijn allemaal het produkt van ervaringen en die ervaringen kunnen er stevig op inhakken…..
LikeGeliked door 1 persoon
Dinosauruskoekenijs? Moet lekker zijn, ik als ijsfanaat moet dit zeker eens gaan proeven ;)
LikeGeliked door 1 persoon
Ijsjes zijn altijd lekker, en nu vooral bij deze temperaturen 🍨🍨
LikeLike