Groter, beter, sneller

Ik ging het allemaal zoveel ‘beter’ doen dan jij mama. Beter in mijn puberogen dan. Ogen die vooral zagen wat jullie als volwassenen en ouders volgens mij niet goed aanpakten en die ik later wel eens helemaal anders zou aanpakken.

Mijn huis zou gezellig zijn (ik denk dat ik mijn eerste versie al helemaal uitgedacht had op mijn 13 of zo) en er zouden geregeld mensen over de vloer komen. Want dat gebeurde bij vriendinnen thuis precies meer dan bij ons en dat leek bij hen altijd zo leuk. Dus ik wou dat later ook, ook al kende ik het niet van thuis. Nu besef ik dat het niet zo makkelijk is, om af te spreken met mensen, ook al zou je willen, want ieders leven is zo druk.

Dat huishouden, dat zou ik zelf wel helemaal geregeld krijgen. Geen hulp in huis nodig om het huis gepoetst te hebben, de strijk te doen en eten op tafel te krijgen. Er zijn toch uren genoeg in een dag? Tuurlijk, maar als je op je werk al heel goed je best doet, dan is de energie er niet meer altijd om in die uren ’s avonds nog veel andere dingen te doen. En dan moet ik nog maar voor 1 persoon zorgen, niet voor een gezin van 4.

En ik ging vooral niet zo lang wachten met kinderen krijgen. Want oude ouders, dat was voor niks goed. Ze zijn ouderwets en begrijpen hun kinderen niet meer zo goed. Ze hadden strengere regels. En de kinderen van hun vrienden waren allemaal al ouder dus daar hadden we weinig aan. Zo 26 à 27 was toch een veel betere leeftijd om kinderen te krijgen dan 34. Niets had me toen kunnen doen denken dat ik zelf op mijn 35 nog kinderloos zou rondlopen. Want een mens heeft het niet te kiezen. Ik vond al dat jij papa laat had gevonden en ik doe er nog langer over om een partner tegen te komen.

Nu besef ik hoe makkelijk het is om te oordelen over hoe het beter kan als je er niet zelf midden in zit. Op een afstandje is alles makkelijker en zie je alleen wat je wil zien. Jij probeerde gewoon het leven te leiden dat je gelukkig zou maken, mama. En dat zal zeker niet altijd gelukt zijn. Maar je deed ongetwijfeld het beste wat je kon onder de gegeven omstandigheden. En dat probeer ik ook. Al is het soms toch nog moeilijk dat ik sommige van die naïeve puberwensen niet heb kunnen waarmaken. Niet om beter te doen, maar om zo gelukkig mogelijk te proberen zijn.