Ze is weer bezig, de blokperiode voor de studenten. Hele dagen studeren voor examens, stress voelen, discipline proberen te houden… Het is toch een behoorlijk vermoeiende periode. Want je probeert goed genoeg je best te doen om een goeie evaluatie te krijgen en dat vraagt behoorlijk wat energie. Misschien daarom dat ik vaak nog altijd vermoeid ben, want mijn psycholoog wees me er overlaatst op dat ik nog steeds in examenperiode zit, elke dag opnieuw.
De zeer strenge jury waar ik telkens voor moet verschijnen ben ik zelf. Ik maak voor mezelf constant de balans op. Alweer ergens geweest waar ik geen partner heb leren kennen, alweer een jaar voorbij zonder dat ik in mijn eigen huis woon, alweer tijd gepasseerd zonder dat ik kinderen heb gekregen, alweer een weekend gepasseerd zonder dat ik Instagramwaardige feestjes heb bezocht. En dan staat er onderaan het rapport een grote onvoldoende.
Uiteraard is dat niet ok om zo met een vergrootglas te gaan kijken naar wat ik doe of niet doe, wat ik bereik of niet bereik. Maar tot ik wat ik bereikt heb wat ik ‘normaal’ vind, lijkt het niet goed genoeg. En dus blijf ik examen doen, tot ik het gevoel heb van geen onvoldoende meer te halen. En eigenlijk zou dat gewoon nu al moeten zijn. Want ik haal misschien niet overal 10 op 10, maar ik buis zeker niet voor alles. Misschien moet ik maar eens proberen om wat examendagen te brossen.
levelieze.com 
Misschien moet je het examen imperfectie eens uitvinden. Ik volg dat vak heel bewust (in mijn huishouden, in vriendenrelaties, …) om mijn balans te houden. Is leuk vak hoor, echt wel. En de examens vallen keigoed mee
LikeLike
Voor die cursus zal ik me eens moeten inschrijven :-)
LikeLike
Je bent zo streng voor jezelf! Maar ik herken het ergens ook wel. Ik denk dat velen van ons een paar onbewuste mijlpalen in hun hoofd hebben die ze tegen een bepaalde leeftijd verwachten te halen. Ik word 35 en heb geen kinderen, door mijn eigen vrije wil, en toch voelt het soms als falen aan. Dus ja, ik snap het wel. Dat wil daarom niet zeggen dat het terecht is hé, ik denk dat jij net heel veel hebt om wel trots op te zijn.
LikeGeliked door 1 persoon
Probeer niet te denken aan wat je niet hebt (bereikt) maar aan wat je wel hebt, en je mag er gerust fier op zijn. Je hebt een prachtig huis van jezelf in het vooruitzicht, hebt een leuke job, vriendinnen en familie die om je geven, tijd om boeken te lezen en je kennis te vergroten,… Probeer eens elke dag een paar dingen op te sommen waar je trots op bent, die je goed hebt gedaan. Je zal er heus wel vinden. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Zot hoe ik dit enerzijds heel hard herken (oh jup, continu vinden dat waar ik sta nog niet goed genoeg is) en ik anderzijds tijdens het lezen dacht: maar ale jong, gij bouwt een huis. Op uw eentje! Daar kan ik alleen maar van dromen (en niet enkel omdat het hier duur Zwitserland is ;-) ). En als ik het zo lees, hebt gij een paar echt goede vrienden, wat voor mij – mens met (bijna) geen vrienden – iets is waar ik serieus jaloers op kan zijn (gezond jaloers he, ik misgun het je niet, maar ik mis het zelf wel). Soms zouden we eens moeten kunnen kijken naar wat een ander op zijn examen invult; ik denk dat we daardoor soms zouden beseffen dat we zelf best al wel goed scoren.
LikeLike
Ja absoluut, in sommige gevallen ben ik waarschijnlijk de beste van de klas, ik vergelijk me alleen met de ‘verkeerde’ mensen.
LikeGeliked door 1 persoon