Het gevoel dat ik momenteel nog heb bij de huidige Coronacrisis? Dat ik (het) moe ben. Echt serieus, ik vind alles wat nu aan de gang is zo vreselijk vermoeiend.
Want hoe vermoeiend is het om de regels nog te kunnen begrijpen. Niemand lijkt het nog te snappen en zo krijg je verschillende interpretaties van dezelfde regels waardoor je alleen nog maar meer in de war geraakt. En moest je de regels wel nog snappen, dan kan je alleen maar moe worden van de logica er in te willen vinden, want die logica is er gewoon niet. En dan zwijg ik nog over al die mensen die een mening hebben en die willen verkondigen.
Hoe vermoeiend is het om nu niet alleen heel de dag te werken achter een scherm, maar een groot deel van je persoonlijke interactie ook te moeten doen via het scherm. Ja het is handig dat je kan videobellen want je gesprekspartner kunnen zien is een pak aangenamer als alleen de stem te horen via de telefoon. Maar er lijken veel meer afleidingen te zijn. En dan doe ik de videochat tegenwoordig al bewust via Zoom zodat ik het beeld van mezelf bij mij kan verbergen, want bij elk gesprek ook telkens op mijn eigen kop zitten kijken vond ik ook best vermoeiend (je ziet toch altijd iets dat niet helemaal goed ligt precies).
Hoe vermoeiend is het dat je bij alles wat je vroeger zonder al te veel nadenken kon doen nu wel denkwerk vraagt. Ik wil dat doen, mag dat wel gewoon? Ik ga naar de supermarkt, heb ik mijn mondmasker wel bij? Ik wil naar die plek, gaat dat gewoon of moet ik eerst reserveren? Ik zou die persoon graag willen zien, kan dat wel op afstand en met al die bubbelregels? Automatische piloot wordt vaak gezien als iets negatief omdat je dan niet heel bewust zou leven, maar een mens heeft het nu eenmaal nodig om een aantal dingen op automatische piloot te kunnen doen zodat er mentale ruimte is voor dingen waar je effectief van wil genieten.
Hoe vermoeiend is het dat heel wat dingen waar veel mensen (ik dus ook) energie van krijgen nu niet zomaar kunnen. Naar een leuk optreden en een dansje placeren, nope. Heel ontspannen naar de kapper of iets gelijkaardig, toch niet helemaal hetzelfde met mondmasker. Gaan paardrijden, kan hoor, maar de babbel in de cafetaria en het wat rondhangen tussen de paarden mag momenteel niet. En zo vraagt het vaak toch meer energie dan anders, zodat de batterijen niet helemaal terug vol geraken.
Dus loop ik moe rond. Ongetwijfeld niet alleen door bovenstaande, maar het speelt zeker mee. Want ik ben het ook gewoon moe. Ik zit niet geïsoleerd, maar het begint soms toch een beetje tegen te steken dat het altijd dezelfde mensen zijn die ik kan zien (wat uiteraard niet aan die mensen ligt). Ik zou graag mijn familie buiten mijn gezin nog eens samen hebben, of mijn studievriendinnen die verspreid over het land wonen, de baby’s zien die sinds maart geboren zijn, heel mijn team collega’s nog eens tegelijk zien en een housewarming plannen met een leuk feestje.
levelieze.com 
Helemaal gelijk in. Hier is het niet beter. Eigenlijk zou het goed zijn, als de regering eens goed onderbouwde regels op zet, en die ook uitlegt. En alleen die, en geen andere meer. Want heel veel blijkt gewoon blabla. Hier lopen we met mondkapjes, die helemaal niet geschikt zijn voor het tegenhouden van virussen (waarschijnlijk is dat in Belgie niet anders), en toch is net “nuttig” want (zo het argument) ” het helpt je herinneren, dat het virus nog daar is”. Dan zou een button of stickertje ook kunnen werken… Daarom ben ik voor echte regels, die nuttig zijn, en geen blabla. En goede mondkapjes, die ook werken, want anders kun je het laten. Maar dat moe heb ik ook. Ik vraag me af, of het ooit weer een beetje zo als vroeger wordt. En dan bedoel ik gewoon zoals in begin dit jaar. Succes.
LikeGeliked door 1 persoon
Mag ik heel eerlijk zijn? Voor mij is dit normaal, ook zonder pandemie. Al die gedachten, afwegingen, puzzelen, passen, meten, afleidingen tijdens het communiceren, frustratie en verwarring over regels die door verschillende mensen verschillend geïnterpreteerd worden… Voor mij is dat normaal.
Ik heb aan het begin van de crisis ook wel eens een berichtje op mijn LinkedIn gezet in de trant van ‘Welkom bij de cursus Autisme voor Beginners’. Juist omdat wij heel veel van deze dingen eigenlijk altijd al hebben.
LikeLike
Is het voor jou dan nu even zwaar als anders of toch op een andere manier zwaarder?
LikeLike
Ik ben nu eenzamer, grotendeels omdat ik door de crisis geen werk heb. Maar qua sociale belasting en al die dingen waar je nu rekening mee moet houden: dat is hetzelfde. Alleen nu moeten andere mensen het ook doen (en roepen ze opeens hoe zwaar ze het vinden, terwijl ze het normaal vinden dat ik het altijd doe…).
LikeLike
Kan me voorstellen dat het lastig is zonder werk want dat zorgt toch voor wat structuur in je dag en inderdaad voor sociale contacten.
Misschien dat mensen vanaf nu wel beter gaan begrijpen hoe het voor jou is omdat ze bepaalde dingen nu zelf ervaren hebben.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb er deze week ook iets over geschreven, ik ben het allemaal zo beu! Dat thuiswerken vind ik nog fijn, dus alles daarrond stoort me niet zo. Maar de beperkingen in het dagelijks leven en in het sociaal leven beginnen zwaar te wegen. Veel van mijn hobby’s zijn niet meer mogelijk, tenzij je veel risico neemt… Het begint ferm mijn voeten uit te hangen.
LikeGeliked door 1 persoon
Herkenbaar! Het is op zich leefbaar, maar zoooo vermoeiend om over alles wat je doet en laat te moeten nadenken, en jezelf te moeten verantwoorden.
LikeGeliked door 1 persoon
Het totale gebrek aan logica breekt mij ook op. Ik vind het leven eigenlijk nooit heel logisch, maar nu moet ik over dingen die normaal leken ook na gaan denken en het is inderdaad dodelijk vermoeiend. Wat je zegt over die automatische piloot klopt helemaal. Het is alleen maar fijn dat je sommige dingen op de automatische piloot kunt doen.
LikeGeliked door 1 persoon
Zeer herkenbaar.
LikeGeliked door 1 persoon
Jep, herkenbaar … blij dat het eens gezegd wordt. Onlangs stond ik met mijn ochtendhoofd bij de bakker en in de auto dacht ik: “oh my god, het is corona, is dit ECHT aan het gebeuren, moet ik echt een mondmasker dragen?” Ik moest eerst uitstappen en nog eens rondkijken naar andere mensen om te zien dat het echt was
LikeLike
Jammer dat het geen slechte droom is he…
LikeLike
Hier ook eentje die het zat is, om bij elke stap na te denken wat en hoe, het maakt dat ik buiten naar kantoor ga verder niks onderneem. Afgelopen dinsdag was het chocolade les en tot mijn grote verbazing viel het mee om ons aan de regels te houden en pralines te fabriceren met mondmasker. Soms vraag ik me af, of het niet allemaal wat overdreven is…..
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb ook dat gevoel, dat het allemaal wat overdreven is. Maar we gaan het misschien nooit weten, wat nu essentieel was en wat niet.
LikeLike
Het is allemaal een beetje geleefd worden. Denk dat dat ook zeker wel meespeelt met de situatie nu in het land… Ik vraag me af hoe het straks allemaal gaat worden/zijn…
LikeGeliked door 1 persoon
Ik snap je helemaal. Corona heeft hier een serieuze impact en ik ben dat om eerlijk te zijn zo ongelooflijk moe. Maar ook de regels, het ontbreken van logica en automatische piloot ben ik ongelooflijk moe. Ik hoop keihard dat volgend jaar een beter jaar wordt …
LikeGeliked door 1 persoon
En het allerenergievretendst (is dat een woord?) vind ik dat je totaal geen idee hebt hoe lang nog. Hoe eindigt dit? Vieren we dit jaar kerst met families samen of alleen? En volgend jaar? En…? 😳
LikeLike
Dat vraagt inderdaad ook heel wat energie. Ik durf er niet aan te denken dat dit nog pakweg een jaar gaat duren…
LikeLike