Lieze leeft

Getekend voor het leven

Iedereen heeft ze wel denk ik, littekens. Voor de ene zitten ze vooral op hun ziel, voor de anderen zal het eerder op hun lijf zijn. Ik heb er zeker wat mentale, dat kan je hier uit mijn schrijfsels wel afleiden, maar ook op mijn lichaam zijn een aantal littekens terug te vinden.

Zo zitten er 2 beurse plekken op mijn benen. Eentje links net boven mijn knie en eentje rechts onderaan. Ik had daar ooit een hele grote bloeduitstorting die nooit helemaal is opgeruimd. Blijkbaar kan er een kalkachtrig restant overblijven en daardoor voelt die plek jaren na de feiten soms nog een beetje gevoelig en harder aan. De eerste kreeg ik doordat ik ooit een zware trap kreeg van een paard. Gelukkig was dat net boven mijn knie en niet iets lager, want anders was mijn knie er aan geweest denk ik. De tweede kwam ook een beetje door de paarden, want die kwam er toen ik bij de jumping als toeschouwer een totter van de trap deed.

Ook mijn knie is gehavend, want toen ik 13 was werd ik geopereerd aan een plica via een kijkoperatie. Nadat ik was gevallen bij het skiën bleef ik last hebben en toen bleek dat er een membraam (plica) ontstoken was dus hebben ze dat weggehaald. Soms heb ik nog last van die knie, maar eigenlijk kan ik er nog alles mee doen dus goed opgelost.

Een ander litteken kwam er door mijn eigen stommiteit. Zo zie je op mijn linkerhand nog de snee die er kwam toen ik aan de keukentafel aan het spelen was met mijn mes. Ik was een het snijden op een plastic dop van de waterfles en schoot uit. Ik weet nog dat het veel pijn deed en dat ik daarna naar de muziekschool moest maar daar niet zo goed aan het opletten was omdat ik elke keer onder mijn plakker ging piepen.

Ik moet ook een beetje opletten met mijn bruine vlekjes. Lichte huid en ros haar is daar niet de beste referentie voor. Gelukkig moest er nog nooit eentje weggehaald worden omdat er schrik was dat er iets afwijkend was, maar de huidarts heeft wel al eens moeten snijden omdat er zo’n vlekje net aan mijn broekrand zat en door de wrijving kwam daar telkens irritatie.

Het laatste litteken is er eentje dat me herinnerd aan de tijd dat ik nog vaak naar het voetbal ging en daar tussen de hevige supporters stond. Soms werd er wel een Bengaals vuur (vuurwerk) gebruikt en ik stond eens verkeerd waardoor er een vonkje op mijn arm belandde en dat putje zie je nu nog steeds. Ik begrijp dus wel dat ze zo’n vuurwerk liever uit de stadions bannen. Een ongelukje is snel gebeurd.

Eigenlijk zijn het er best veel, als ik ze zo opsom. Maar gelukkig zijn ze allemaal redelijk onzichtbaar en heb ik nergens last van. Dat is bij sommige mensen wel anders. Ik heb van de mijne in ieder geval geen probleem. Al hoeven er nu ook weer niet te veel bijkomen, want uiteindelijk komen ze vaak verder uit pijn en die wil ik gerust wel missen.

16 gedachten over “Getekend voor het leven”

  1. Grappig, hoe je lijf ook een beetje werkt als een logboek voor de dingen die in je leven gebeuren. Boven mijn ogen heb ik twee hele ondiepe putjes van de waterpokken als kind. Ik heb er heel lang gehad op mijn hielen, van een berghuttentocht op mijn 18e, in gehuurde schoenen waarin ik uiteraard vanaf dag 1 blaren had, dat zijn uiteindelijk echt serieus diepe putten geworden waarin ik dan telkens verdovende zalf moest smeren. Inmiddels zijn ze weg, maar nog niet zo heel lang eigenlijk. Het recentste is een rond vlekje op mijn linkerwijsvinger, van toen ik met mijn nieuwste aardappelmesje niet alleen prei maar ook per ongeluk een kapje uit mijn vinger sneed. Was behoorlijk diep, bloedde als een rund en ik ben flauwgevallen… maar had nog net naar de zetel kunnen wandelen om daar mijn oudste van te verwittigen. Ben wakker geworden omdat hij in mijn oor stond te toeteren om te vragen waar mijn gsm was (zodat hij 112 kon bellen – ik ben nog steeds zo trots dat dat zijn reactie was, ook al ben ik blij dat hij die toen niet vond, want zo ernstig was het nu ook weer niet.) Was wel een lelijk wondje, heeft een verpleegster aan huis moeten komen verzorgen.

    Like

  2. Zo kan je lichaam een heleboel over je verleden vertellen. Ik heb ook wel hier en daar wat plekjes zitten, maar niets heel opvallends. En het litteken dat bij mij wél heel goed opvalt, zit bovenop mijn schouder. Meestal valt mijn kleding er overheen. Niemand die het ziet dus;).

    Geliked door 1 persoon

  3. Wees alert op verdachte vlekjes. Ik kan nu wel gaan uitpakken met mijn littekens maar dat doe ik niet. Het is geen wedstrijd. Zorg goed voor de uiterlijke en innerlijke. Ik zie littekens nu zo: “it is the crack where the light comes in.

    Geliked door 1 persoon

  4. Ik heb een litteken op mijn buik van de windpokken vroeger. En een klein putje op mijn wang en op mijn onderbeen van telkens maar weer een muggenbeet open te krabben. Die putjes lijken soms helemaal verdwenen en sommige dagen zijn ze toch weer zichtbaar. Vreemd! Ach ja, het maakt me tot wie ik ben, denk ik dan maar.

    Geliked door 1 persoon

  5. Fysieke littekens vind ik eigenlijk nog best mooi :-) Ik heb er een paar op mijn buik van kijkoperaties, een grote op mijn knie van op een hoekige steen te vallen en op mijn rug van een vreemde moedervlek die weggesneden moest worden,…

    Like

  6. Ik heb ook hier en daar wel een litteken, komt ervan als je zo stuntelig bent als ik. De bijzonderste heb ik aan m’n oog. Toen ik 5 jaar was, liep ik tegen een stoel op school en was dat best nog wel een dingetje. Nu heb ik een streepje aan mijn oog dat niet opvalt, maar als je het weet, valt het wel op.

    Geliked door 1 persoon

  7. Amai, chance inderdaad wel dat dat paard je niet op je knie geraakt heeft! Maar eigenlijk wel leuk om te zien dat je littekens ook je (al dan niet voorbijgaande) interesses weerspiegelen: dat paardrijden, de voetbal… Je leven aflezen aan je lijf :-)

    Geliked door 1 persoon

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s