Alleen zijn lijkt moeilijk te begrijpen

Ik keek deze zomer weer graag naar ‘Vind je lief’ op tv. Een datingprogramma dat volgens mijn mening mensen nog echt wel in hun waarde laat en dat vorig seizoen heel wat succes had op het gebied van gevormde koppeltjes. In dat programma wordt ook hardop gezegd hoeveel singles er zijn in België en dat de meesten daarvan toch wel liever door het leven zouden gaan met een partner. Volgens mij is dat inderdaad zo en dat ik bij die groep hoor maakte ik op mijn blog al een aantal keer duidelijk, want ik geloof niet zo in happy singles.

Ik zeg dus ook hardop, ik vind het niet fijn om alleen te zien (tot zover geen nieuws). Maar soms heb ik het nog moeilijker om om te gaan met het onbegrip van mensen over alleen zijn, dan met het alleen op zicht. Want hoewel mensen het wel goed bedoelen, soms doen ze toch uitspraken die je liever niet wil horen. Een bloemlezing.

Je moet gewoon wat meer moeite doen. Wat is dat dan, een sticker op mijn voorhoofd plakken met de woorden ‘wanhopige single’. Het is niet dat ik me opsluit, ik heb al heel wat dingen geprobeerd: Tinder, speeddaten, bij een vereniging gaan en sinds kort ook een datingsite. Er is nooit een garantie op succes.

Je moet niet zo kieskeurig zijn. Té is nooit goed, maar ik ga echt mijn eigen waardes niet weggooien om toch maar van’t straat te geraken. Sommige mensen willen je dan ook beginnen koppelen want ze kennen nog een vrijgezelle man. Dat is een goed begin, maar als het enige criterium is dat het een man is en dat hij vrijgezel is, dan had ik even goed bij mijn ex kunnen blijven. Die voldeed daar immers ook aan. Maar dat wil nog niet zeggen dat het een match is.

De tijd begint wel te dringen, als je nog een gezin wil. Ja dat weet ik ook wel, daar hoef je me niet nog eens aan te herinneren en hard met de neus op de feiten te drukken. Ik had gewild dat het sneller ging, maar ik heb het dus niet in de hand.

Ik heb er ook op moeten wachten, maar ik heb toch nog iemand gevonden. Zeker goed bedoeld, maar het is niet omdat het bij jou ineens wel gelukt is, dat dat voor mij ook zo gaat zijn. En dankjewel trouwens, om me nog even te confronteren dat jij ondertussen wel superverliefd en gelukkig bent en dat ik nog altijd alleen ben.

Troost je, je bent niet de enige vrijgezel. Klopt, maar het is niet omdat ik niet alleen ben, dat ik mij daar helemaal goed bij voel. Een echte troost is het dus niet. Er zijn ook mensen die ergere dingen meemaken dan single zijn, maar ook dat verandert mijn gevoel niet.

Als je mij dus wil vragen naar mijn liefdesleven, dan mag je gerust vragen of ik nog gedate heb. En als ik dan zeg dat ik nog steeds alleen ben, verdring dan de uitspraken van hierboven maar reageer met: oh jammer, zullen we samen iets leuks gaan doen en buiten komen? Dan zit ik niet zielig alleen en geef je mij een kans om nieuwe mensen te leren kennen.